ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ | ΣΤΡΑΦΙ | ΒΑΛΒΟΛΙΝΗ Live στο Κύτταρο | Σάββατο 30.12.23      Πεθαίνουν Στο Τέλος και Στράφι, δύο από τις πιο δραστήριες μπάντες της σύγχρονης ελληνόφωνης σκηνής με συνεχόμενες εμφανίσεις σε όλη τη χώρα, έρχονται να κλείσουν τη συναυλιακή χρονιά στο Κύτταρο, το Σάββατο 30 Δεκεμβρίου. Μαζί τους προσκεκλημένοι, οι φίλοι τους Βαλβολίνη, από την Αθήνα.   ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ Οι Πεθαίνουν Στο Τέλος είναι ένα ανεξάρτητο r'n'r σχήμα με ελληνικό στίχο, που ξεκίνησε σαν πείραμα στα τέλη του 2015 από μέλη παλιότερων συγκροτημάτων της σκηνής (Χάσμα, Bad Movies, Monovine κ.ά.). Τον Δεκέμβριο του 2018 κυκλοφόρησαν διαδικτυακά τα δύο πρώτα τους τραγούδια (Να Αλλάξεις Παρόν / Ορφέας). Το 2020, κυκλοφόρησαν διαδικτυακά το ψηφιακό EP "Βουντού", που περιλαμβάνει 3 τραγούδια (Βουντού/ Κατοπτρικό/ Σε Μέρος Βροχερό). Το υλικό αυτό συγκεντρώθηκε σε ένα ΕΡ βινύλιο, που κυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο του 2022. Από το 2022 πραγματοποιούν συνεχείς εμφανίσεις σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας, καθώς και σε πολλά φεστιβάλ. Η πρώτη ολοκληρωμένη δισκογραφική τους δουλειά βρίσκεται σε στάδιο ηχογράφησης και τα δύο πρώτα singles θα κυκλοφορήσουν τον ερχόμενο Δεκέμβριο. Γιώργος Παυλίδης: Κιθάρα, φωνή Δημήτρης Μακρής: Μπάσο, φωνή Κώστας Διαμαντόπουλος: Κιθάρα, φωνή Σωτήρης Ντούβας: Τύμπανα Spotify: https://open.spotify.com/artist/7olQWUBgcyFq1n0wVEFeFC?si=H7MAAjj9QtSPgzSVlcFyVw&utm_source=copy-link Bandcamp: https://pethainounstotelos.bandcamp.com/ Youtube: https://youtube.com/@user-gj8xw8kq1v Insta: https://instagram.com/pethainoun_sto_telos?igshid=YmMyMTA2M2Y= Facebook: facebook.com/pethainounstotelos   ΣΤΡΑΦΙ Γεννημένοι τον Οκτώβρη του 17' στη Λάρισα με παρα πολλες εμφανίσεις σε όλη την Ελλάδα. Έχουν κυκλοφορήσει δύο δίσκους σε μορφή βινυλίου ( Στράφι - 2018, Παραδομένοι στη γιορτή - 2020 )  και σύντομα θα μπουν στο στούντιο για την τρίτη τους δουλειά. Παίζουν πανκ ροκ απ' την καρδιά τους. Είναι το μέσο να βγάλουνε το μέσα τους. " Παραδομένοι στη γιορτή να μας νικά ένα βλέμμα. Ένα κεφάλι πάνω κάτω, μια βραδιά σαν ψέμα. " Θανος Τοκμάκης: Κιθάρα, φωνή Βασιλης Δημοπουλος: Κιθάρα, φωνή Χρήστος Κατσιαφυλλούδης: Μπάσο,φωνη Γιάννης Αγριόδημος: Τύμπανα Spotify: https://open.spotify.com/artist/5N1VQwEGPdlXPMFEVEdFBj?si=XUwZBVOBS0WY_FcC7qP0PQ Bandcamp: https://strafi.bandcamp.com/ Youtube: https://youtube.com/@strafi8420?si=f4NAbw1PHAlf-lPE Insta: https://instagram.com/strafi.punk?igshid=bTV5dmptN202dTRh Facebook: https://www.facebook.com/strafipunkrock   ΒΑΛΒΟΛΙΝΗ Οι Βαλβολίνη δημιουργήθηκαν το καλοκαίρι του 2019 στον Πειραιά και παίζουν Rapcore με Ελληνικό κοινωνικοπολιτικό στίχο. Το φθινόπωρο του 2020 κυκλοφόρησαν το πρώτο τους EP με τίτλο "Ξέρεις ποιος είμαι εγώ;". Ξεκίνησαν τις εμφανίσεις τους τον Νοέμβριο του 2021 και τον Οκτώβριο του 2022 παρουσίασαν το πρώτο τους full length album με τίτλο "Διαταραχή". Αυτή την στιγμή βρίσκονται στις ηχογραφήσεις της επόμενης δουλειάς τους. Spotify: https://open.spotify.com/artist/4oWoL8R1E8eOGizvOERQgL?si=QTwYSQaVQiakxGnf4AMnOA Bandcamp: https://valvolini.bandcamp.com/ YouTube: https://tinyurl.com/Valvolini Instagram: https://www.instagram.com/valvolini.band Facebook: https://www.facebook.com/valvoliniband   INFO:   ΣΑΒΒΑΤΟ 30 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΣΤΡΑΦΙ ΒΑΛΒΟΛΙΝΗ   ΚΥΤΤΑΡΟ ΗΠΕΙΡΟΥ 48 & ΑΧΑΡΝΩΝ www.kyttarolive.gr   ΠΟΡΤΕΣ:20.30 – ΕΝΑΡΞΗ: 21.30 ΕΙΣΙΤΗΡΙΟ: 10€ ΠΡΟΠΩΛΗΣΗ: MORE.COM

Η εξέγερση του Πολυτεχνείου στην Αθήνα, τον Νοέμβριο του 1973 ήταν η κορυφαία αντιδικτατορική εκδήλωση ενάντια στη Χούντα των Συνταγματαρχών η οποία έληξε τα ξημερώματα της 17ης Νοεμβρίου με την εισβολή ενός τανκ. Τα γεγονότα άφησαν νεκρούς, τραυματίες και οδήγησαν σε φυλακίσεις και βασανιστήρια.

Η Aylon Film Archives δημοσιοποίησε ένα βίντεο περίπου 13 λεπτών από τις μέρες μεταξύ 14 και 17 Νοεμβρίου 1973 που αξίζει να βλέπουμε κάθε χρόνο, ως ιστορικό τεκμήριο μιας μνήμης που δεν πρέπει να ζήσουμε ξανά στον τόπο.

Τα πλάνα τραβήχτηκαν από τον Νικόλα Βερνίκο, από το παράθυρο γωνιακού δωματίου στον 1ο όροφο του απέναντι από το Πολυτεχνείο ξενοδοχείου ΑΚΡΟΠΟΛ. Τα πλάνα που βλέπουμε δείχνουν από το παράθυρο την κατάσταση στην οδό Πατησίων και είναι αρκετά σκοτεινά.

Στο 7:03 λεπτό του φιλμ βλέπουμε για πρώτη φορά την κάνη του ενός τανκ που στεκόταν κάτω από το παράθυρο του κινηματογραφιστή. Λίγο αργότερα, στο 7:12 το τανκ προχωρώντας, σπρώχνει ένα λεωφορείο στη μέση του δρόμου. Ο προβολέας σαρώνει τη γωνία Τοσίτσα και Πατησίων για να καταλήξει στα κάγκελα και την πύλη του Πολυτεχνείου.

Στο 7:45 λεπτό καταφθάνουν τα τεθωρακισμένα οχήματα μεταφέροντας πλήθος οπλισμένων στρατιωτών, ανεβαίνοντας την Πατησίων.

Στο επόμενο πλάνο 7:50 ομάδα γιατρών-νοσηλευτών με άσπρες στολές διασχίζουν τον δρόμο μεταφέροντας ένα φορείο με κάποιον άνθρωπο σκεπασμένο με σεντόνι, ενώ ακολουθούνται από αστυνομικούς.

Στο 8:59 ο οδηγός του άρματος μάχης που βρισκόταν κάτω από το «Ακροπόλ» σκαρφαλώνει και παίρνει τη θέση του. Ομάδες στρατιωτών παρατάσσονται ενώ στα κάγκελα της πύλης συνεχίζονται οι διαπραγματεύσεις.

Κοντινό πλάνο της πύλης με τη σημαία. Η κάμερα χάνεται μέσα στο σκοτάδι και επανέρχεται με κοντινό στην πύλη και τις διαπραγματεύσεις ενώ το τανκ πλησιάζει περισσότερο προς την πύλη και στρίβει λίγο προς τη μεριά της οδού Πολυτεχνείου.

Κοντινό στην οροφή ενός λεωφορείου που φωτίζεται από τον προβολέα. Ο κινηματογραφιστής δεν προλαβαίνει τη στιγμή που το άρμα πέφτει πάνω στην πύλη, αλλά αμέσως μετά το βλέπουμε να την έχει ρίξει και να μπαίνει πιο μέσα ενώ εισβάλλουν στρατιώτες (11:03 λεπτό).

Σύντομα αρχίζει η έξοδος των φοιτητών από την πεσμένη πλέον πύλη.

 

Η περιγραφή του βίντεο αναλυτικά:

Η Εξέγερση ξεκίνησε στις 14 Νοεμβρίου με κατάληψη του Μετσόβιου Πολυτεχνείου Αθηνών από φοιτητές και σπουδαστές και η οποία κλιμακώθηκε σε αντιδικτατορική διαδήλωση, καθώς συνέρρευσαν και χιλιάδες πολιτών και έληξε τα ξημερώματα της 17ης Νοεμβρίου, με την εισβολή ενός τανκ στην κεντρική είσοδο του πανεπιστημιακού συγκροτήματος, οπότε εισέβαλε η αστυνομία και ο στρατός. Ακολούθησαν γεγονότα που άφησαν νεκρούς, τραυματίες και οδήγησαν πολλούς σε φυλακίσεις και βασανιστήρια.

Ο κινηματογραφιστής Νίκος Α. Βερνίκος βρίσκεται σε δωμάτιο του ξενοδοχείου «Ακροπόλ», απέναντι από το Πολυτεχνείο. Κινηματογραφεί τα γεγονότα κρυφά.

Πρώτο πλάνο στην ταινία το εξώφυλλο της εφημερίδας «Το Βήμα», η οποία κάνει αναφορά στις κινητοποιήσεις, με ημερομηνία 16 Νοεμβρίου.

Αμέσως μετά βρισκόμαστε έξω από την περίφραξη του Πολυτεχνείου, όπου βλέπουμε αναρτημένα πικέτες, πλακάτ και πανό, διακρίνουμε ένα που γράφει «Ελευθερία», την Ελληνική σημαία, κόσμο μέσα και έξω από τον χώρο του ιδρύματος και με zoom out o κινηματογραφιστής μας δίνει γενικά πλάνα με τους φοιτητές σκαρφαλωμένους στα κάγκελα και πολίτες που συγκεντρώνονται, από το φως καταλαβαίνουμε πως είναι πρωί.

Αστυνομικοί έχουν κλείσει την πρόσβαση στην Πατησίων και εκτρέπουν τους πολίτες που κατευθύνονται προς την επίμαχη περιοχή. Η ροή των αυτοκινήτων διακόπτεται και οι οδηγοί προωθούνται από την οδό Μάρνη, απέναντι από το Αρχαιολογικό μουσείο, στην αντίθετη πλευρά. Όλο και περισσότεροι νέοι συγκεντρώνονται, μέχρι που ο χώρος γεμίζει ασφυκτικά.

Πλάνα από τις στέγες και τα κτίρια του Πολυτεχνείου, διακρίνουμε το κτίριο Αβέρωφ και φοιτητές που βρίσκονται εκεί. Φοιτητές με καθρέφτες τυφλώνουν την κάμερα ώστε να αποτρέψουν την κινηματογράφηση για να μη χρησιμοποιηθεί εναντίον τους.

Ο πεζόδρομος της οδού Τοσίτσα έχει καταληφθεί από πλήθος πολιτών συμπαραστεκόμενων στον αγώνα των φοιτητών, που παίρνουν την ευκαιρία να ενωθούν με το αντιδικτατορικό κίνημα.

Καθώς φτάνει το απόγευμα, η οδός Πατησίων έχει γεμίσει από κόσμο μέχρι το κέντρο της πόλης.

Αρχίζει να πέφτει το φως, και σύμφωνα με το χρονικό των γεγονότων γύρω στις 7 το απόγευμα επεμβαίνει η αστυνομία και διαλύει τον όγκο των διαδηλωτών έξω απ’ το Πολυτεχνείο.

Βλέπουμε τις φωτιές μέσα και έξω από το Πολυτεχνείο που άναψαν οι φοιτητές για να αντιμετωπίσουν τα δακρυγόνα που είχε ρίξει νωρίτερα η αστυνομία. Οι φωτιές συνεχίζουν στην Πατησίων στην κατεύθυνση προς Ομόνοια.

Ένα ασθενοφόρο αναχωρεί από την Τοσίτσα ενώ αυτοκίνητα της αστυνομίας με προβολείς σαρώνουν τον χώρο προς την κεντρική πύλη.

 

17 Νοέμβρη 1973: Πολυτεχνείο EUROKINISSI

 

Η μαρτυρία

Ο δημιουργός του βίντεο, Νίκος Βερνίκος, γράφει στη λεζάντα που συνοδεύει το ντοκουμέντο, όπως αναρτήθηκε στο YouTube.

“Αυτά τα πλάνα γυρίστηκαν από το παράθυρο ενός γωνιακού δωματίου στον 1ο όροφο του ξενοδοχείου “Acropol”, το οποίο βρίσκεται απέναντι από το Εθνικό (Μετσόβιο) Πολυτεχνικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, από τον Νικόλα Βερνίκο μεταξύ 14 και 17 Νοεμβρίου 1973.

Σε ένα κοντινό δωμάτιο βρισκόταν το ολλανδικό συνεργείο με επικεφαλής τον Albert Coerant (βραβευμένο για την ταινία για το Polytechneio), ο οποίος, ταυτόχρονα, τραβούσε τα γεγονότα. (ΣΣ. Τα γνωστά σε όλους πλάνα από τη νύχτα του Πολυτεχνείου)

Είχα νοικιάσει το δωμάτιο για την υποστήριξη των φοιτητών – μελών του Ελληνικού Ευρωπαϊκού Κινήματος Νέων. Ήταν μια οργάνωση για την κινητοποίηση του φοιτητικού κινήματος ενάντια στη δικτατορία. Ο αδερφός μου Γιώργος Α. Βέρνικος, ο οποίος είχε ηγετική θέση στο EKIN, ήταν επίσης μέλος της επιτροπής κατάληψης της Νομικής Σχολής τον Φεβρουάριο του 1973 και ήταν σε συνεχή επαφή και συντονισμό με την επιτροπή κατάληψης του Πολυτεχνείου.

Από αυτήν την αίθουσα, εκτός από την βοήθεια των φοιτητών, παρέχονταν πληροφορίες μέσω τηλεφώνου (από τη Demi Vezyrouli και την NAV) στα ευρωπαϊκά μέσα ενημέρωσης, ειδικά στα BBC, Le Monde και Deutsche Welle, όπου ο αείμνηστος Παύλος Μπακογιάννης ήταν συνεργάτης για τα ελληνικά θέματα όπως και οι δημοσιογράφοι Βάσος Μαθιόπουλος και Άγγελος Μαρόπουλος.

Η μαγνητοσκόπηση αυτών των περιστατικών γύρω από το Πολυτεχνείο πραγματοποιήθηκε μέσα από τις κλειστές ξύλινες περσίδες με ανοιχτά τα παράθυρα και με κομμένη την ανάσα.

Τα μεσάνυχτα της Παρασκευής 16 προς  Σάββατο 17 Νοεμβρίου στη γωνία του ξενοδοχείου Acropol σταμάτησε ένα τανκ που περίμενε να παρέμβει. Το κράνος του όρθιου οδηγού έφτανε σχεδόν στο κάτω μέρος του γωνιακού παραθύρου.

Λίγο πριν από την επίθεση στο Πολυτεχνείο και ενώ υπήρχε απόλυτη σιωπή, ένας μικρός θόρυβος δημιουργήθηκε στο δωμάτιο από τους φίλους, τους συμφοιτητές και το τηλέφωνο.

Ο στρατιώτης γύρισε τον προβολέα του θωρακισμένου οχήματος στην πρόσοψη του ξενοδοχείου, προσπαθώντας να εντοπίσει την πηγή του θορύβου. Σταμάτησε για μια στιγμή στο παράθυρο πίσω του και λίγο πιο πάνω, ήταν το σκοτεινό, με κλειστές περσίδες, παράθυρο του δωματίου μας. Το φως του προβολέα μπήκε μέσα από τις περσίδες. Ο στρατιώτης προσπαθούσε να καταλάβει από πού προερχόταν ο θόρυβος, που ήταν διαφορετικός από τον ήχο των πυροβολισμών. Καθώς κινήθηκε, φώτησε τους τοίχους και ειδικά την οροφή του δωματίου προς όλες τις κατευθύνσεις.

Η αναπνοή όσων ήταν παρόντες στο δωμάτιο, σταμάτησε. Έμειναν σαν το μαρμάρινο άγαλμα του Χαλεπά την “Κοιμωνένη” στα κρεβάτια και στο πάτωμα. Αναπνεύσαμε όταν έφυγε το φως.

Το θωρακισμένο όχημα κινήθηκε λίγο και κάλυψε το άλλο τανκ κοντά του, απέναντι από την πόρτα του Πολυτεχνείου. Οι πυροβολισμοί από ελεύθερους σκοπευτές ακούστηκαν από τους κάθετους δρόμους στην οδό Πατησίων.

Γύρω στις 2.30, αφού οι πολιορκημένοι αρνήθηκαν να φύγουν, το τανκ έριξε την είσοδο της πανεπιστημιακής πύλης, μπήκε στην αυλή, πάνω από σταθμευμένα αυτοκίνητα και μπήκε ο στρατός. Οι μαθητές φώναξαν «Ψωμί, Εκπαίδευση, Ελευθερία. Είμαστε αδέλφια» και έτρεχαν κυνηγημένοι από την αστυνομία και τον στρατό, ενώ σφαίρες σφύριζαν γύρω τους.

Πολλοί, μεταξύ των οποίων οι πρώτοι που τραυματίστηκαν νωρίτερα από τις σφαίρες, βρήκαν καταφύγιο στο ισόγειο του ξενοδοχείου Acropol. Μερικοί από αυτούς, που τραυματίστηκαν σοβαρά, μεταφέρθηκαν στο δωμάτιο του ξενοδοχείου μας. Η Torill Engleland Magreth, 22χρονη φοιτήτρια από το Molde της Νορβηγίας, δεν τα κατάφερε. Θανάσιμα τραυματισμένη από τους πυροβολισμούς, πέθανε από αιμορραγία στην καρωτιδική αρτηρία στα χέρια μου και στα χέρια του Γιώργου Λαζαρίδη, οδοντιάτρου που μετέφερε το σώμα στον κοντινό Σταθμό Πρώτων Βοηθειών στην οδό 3ης Σεπτεμβρίου.

Στιγμές που ο χρόνος συρρικνώνεται και τα δευτερόλεπτα μοιάζουν με αιώνες και μένουν για πάντα στη μνήμη μας.

Ο Βερνίκος συνελήφθη το Σάββατο 17 Νοεμβρίου το μεσημέρι από τη Στρατιωτική Αστυνομία. Παρέμεινε στη φυλακή μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου και ανακρίθηκε και βασανίστηκε.

– Βέρνικος Α. Νικόλας”

ΤΑ ΘΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ

ΟΙ 24 ΠΛΗΡΩΣ ΤΕΚΜΗΡΙΩΜΕΝΕΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ

1. Σπυρίδων Κοντομάρης του Αναστασίου, 57 ετών, δικηγόρος (πρώην βουλευτής Κερκύρας της Ένωσης Κέντρου), κάτοικος Αγίου Μελετίου, Αθήνα. Στις 16.11.1973, γύρω στις 20.30-21.00, ενώ βρισκόταν στη διασταύρωση οδών Γεωργίου Σταύρου & Σταδίου, προσβλήθηκε από δακρυγόνα αέρια που έριχνε η Αστυνομία κατά των διαδηλωτών, με αποτέλεσμα να υποστεί έμφραγμα του μυοκαρδίου. Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ., όπου διαπιστώθηκε ο θάνατος του.

2. Διομήδης Κομνηνός του Ιωάννη, 17 ετών, μαθητής, κάτοικος Λευκάδος 7, Αθήνα. Στις 16.11.1973, μεταξύ 21.30 και 21.45, ενώ βρισκόταν μαζί με άλλους διαδηλωτές στη διασταύρωση των οδών Αβέρωφ & Μάρνη, τραυματίστηκε θανάσιμα στην καρδιά από πυρά που έριξαν εναντίον του άνδρες της φρουράς του Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως. Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ. και από εκεί, νεκρός πλέον, στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών (όπως λεγόταν τότε το Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο).

3. Σωκράτης Μιχαήλ, 57 ετών, εμπειρογνώμων ασφαλιστικής εταιρείας, κάτοικος Περιστερίου Αττικής. Στις 16.11.1973, μεταξύ 21.00 και 22.30, ενώ βρισκόταν μεταξύ των οδών Μπουμπουλίνας και Σόλωνος, προσβλήθηκε από δακρυγόνα αέρια που έριχνε η Αστυνομία κατά των διαδηλωτών, με αποτέλεσμα να υποστεί απόφραξη της αριστεράς στεφανιαίας. Μεταφέρθηκε ημιθανής στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ. (F Σεπτεμβρίου), όπου και πέθανε.

4. Toril Margrethe Engeland του Per Reidar, 22 ετών, φοιτήτρια από το Molde της Νορβηγίας. Στις 16.11.1973, γύρω στις 23.30, τραυματίστηκε θανάσιμα στο στήθος από πυρά της φρουράς του Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως. Μεταφέρθηκε από διαδηλωτές στο ξενοδοχείο «Ακροπόλ» και αργότερα, νεκρή ήδη, στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ι.Κ.Α. Ανακριβώς είχε αναφερθεί αρχικά από την Αστυνομία ως «Αιγυπτία Τουρίλ Τεκλέτ» και η παρεξήγηση αυτή επιβιώνει ακόμη σε κάποιους «καταλόγους νεκρών».

5. Βασίλειος Φάμελλος του Παναγιώτη, 26 ετών, ιδιωτικός υπάλληλος, από τον Πύργο Ηλείας, κάτοικος Κάσου 1, Κυψέλη, Αθήνα. Στις 16.11.1973, γύρω στις 23.30, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά της φρουράς του Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως. Μεταφέρθηκε από διαδηλωτές στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ. και από εκεί, νεκρός πλέον, στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών.

6. Γεώργιος Σαμούρης του Ανδρέα, 22 ετών, φοιτητής Παντείου, από την Πάτρα, κάτοικος πλατείας Κουντουριώτου 7, Κουκάκι. Στις 16.11.1973 γύρω στις 24.00, ενώ βρισκόταν στην ευρύτερη περιοχή του Πολυτεχνείου (Καλλιδρομίου και Ζωσιμάδων), τραυματίστηκε θανάσιμα στον τράχηλο από πυρά της αστυνομίας. Μεταφέρθηκε στο πρόχειρο ιατρείο του Πολυτεχνείου, όπου απεβίωσε. Από εκεί μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ι.Κ.Α. Ανακριβώς είχε αναφερθεί αρχικά από την Αστυνομία ως «Χαμουρλής».

7. Δημήτριος Κυριακόπουλος του Αντωνίου, 35 ετών, οικοδόμος, από τα Καλάβρυτα, κάτοικος Περιστερίου Αττικής. Κατά τις βράδυνες ώρες της 16.11.1973 ενώ βρισκόταν στην περιοχή του Πολυτεχνείου, προσβλήθηκε από δακρυγόνα αέρια και στη συνέχεια κτυπήθηκε από αστυνομικούς με συμπαγείς ράβδους, συνεπεία των οποίων πέθανε, από οξεία ρήξη αορτής, τρεις ημέρες αργότερα, στις 19.11.1973, ενώ μεταφερόταν στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ.

8. Σπύρος Μαρίνος του Διονυσίου, επονομαζόμενος Γεωργαράς, 31 ετών, ιδιωτικός υπάλληλος, από την Εξωχώρα Ζακύνθου. Κατά τις βράδυνες ώρες της 16.11.1973, ενώ βρισκόταν στην περιοχή του Πολυτεχνείου, κτυπήθηκε από αστυνομικούς με συμπαγείς ράβδους, και υπέστη κρανιοε-γκεφαλικές κακώσεις. Μεταφέρθηκε στο Θεραπευτήριο Πεντέλης, όπου πέθανε τη Δευτέρα, 19.11.1973, από οξύ αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο. Τάφηκε στην ιδιαίτερη πατρίδα του, όπου στις 9.9.1974, έγινε τελετή στη μνήμη του.

9. Νικόλαος Μαρκούλης του Πέτρου, 24 ετών, εργάτης, από το Παρ-θένι Θεσσαλονίκης, κάτοικος Χρηστομάνου 67, Σεπόλια, Αθήνα, εργάτης. Κατά τις πρωινές ώρες της 17.11.1973, ενώ βάδιζε στην πλατεία Βάθης, τραυματίστηκε στην κοιλιά από ριπή στρατιωτικής περιπόλου. Μεταφέρθηκε στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών, όπου πέθανε τη Δευτέρα 19.11.1973.

10. Αικατερίνη Αργυροπούλου σύζυγος Αγγελή, 76 ετών, κάτοικος Κέννεντυ και Καλύμνου, Αγιοι Ανάργυροι Αττικής. Στις 10.00 της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν στην αυλή του σπιτιού της, τραυματίστηκε στην πλάτη από σφαίρα. Διακομίστηκε στην κλινική «Παμμακάριστος» (Κάτω Πατήσια), όπου νοσηλεύτηκε επί ένα μήνα και κατόπιν μεταφέρθηκε στο σπίτι της, όπου πέθανε συνεπεία του τραύματος της μετά από ένα εξάμηνο (Μάιος 1974).

11. Στυλιανός Καραγεώργης του Αγαμέμνονος, 19 ετών, οικοδόμος, κάτοικος Μιαούλη 38, Νέο Ηράκλειο Αττικής. Στις 10.15 το πρωί της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν μαζί με άλλους διαδηλωτές στην οδό Πατησίων, μεταξύ των κινηματογράφων «ΑΕΛΑΩ» και «ΕΑΛΗΝΙΣ», τραυματίστηκε από ριπή πολυβόλου που έρριξε εναντίον τους περίπολος πεζοναυτών που επέβαινε ενός τεθωρακισμένου οχήματος. Μεταφέρθηκε στο Κ.Α.Τ., όπου πέθανε μετά από 12 μέρες, στις 30.11.1973.

12. Μάρκος Καραμανής του Δημητρίου, 23 ετών, ηλεκτρολόγος, από τον Πειραιά, κάτοικος Χίου 35, Αιγάλεω. Στις 10.30 περίπου το πρωί της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν στην ταράτσα πολυκατοικίας επί της πλατείας Αιγύπτου 1, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά της στρατιωτικής φρουράς που ενέδρευε στην ταράτσα του Ο.Τ.Ε. (αυτουργός ο ανθυπολοχαγός Ιωάννης Λυμπέρης, 573ου Τάγματος Πεζικού). Μεταφέρθηκε στην κλινική «Παντάνασσα» (πλατεία Βικτωρίας), όπου διαπιστώθηκε ο θάνατος του.

13. Αλέξανδρος Σπαρτίδης του Ευστρατίου, 16 ετών, μαθητής, από τον Πειραιά, κάτοικος Αγίας Λαύρας 80, Αθήνα. Στις 10.30 με 11.00 περίπου το πρωί της 17.11.1973, ενώ βάδιζε στη διασταύρωση των οδών Πατησίων και Κότσικα, τραυματίστηκε θανάσιμα στην κοιλιά από πυρά της στρατιωτικής φρουράς που ενέδρευε στην ταράτσα του Ο.Τ.Ε. (αυτουργός ο ανθυπολοχαγός Ιωάννης Λυμπέρης, 573ου Τάγματος Πεζικού). Με διαμπερές τραύμα μεταφέρθηκε στο Κ.Α.Τ., όπου τον βρήκε νεκρό ο πατέρας του.

14. Δημήτριος Παπαϊωάννου, 60 ετών, διευθυντής ταμείου αλευροβιομηχάνων, κάτοικος Αριστομένους 105, Αθήνα. Γύρω στις 11.30 της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν στην πλατεία Ομονοίας, προσβλήθηκε από δακρυγόνα αέρια που έριχνε η Αστυνομία. Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ., όπου διαπιστώθηκε ο θάνατος του, συνεπεία εμφράγματος.

15. Γεώργιος Γεριτσίδης του Αλεξάνδρου, 47 ετών, εφοριακός υπάλληλος, κάτοικος Ελπίδος 29, Νέο Ηράκλειο Αττικής. Στις 12.00 της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν μέσα στο αυτοκίνητο του στα Νέα Λιόσια, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά που διέσχισαν τον ουρανό του αυτοκινήτου. Μεταφέρθηκε στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών, όπου πέθανε αυθημερόν.

16. Βασιλική Μπεκιάρη του Φωτίου, 17 ετών, εργαζόμενη μαθήτρια, από τα Αμπελάκια Βάλτου Αιτωλοακαρνανίας, κάτοικος Μεταγένους 8, Νέος Κόσμος. Στις 12.00 το μεσημέρι της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν στην ταράτσα του σπιτιού της, τραυματίστηκε θανάσιμα στον αυχένα από πυρά. Μεταφέρθηκε στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών και στη συνέχεια στον «Ευαγγελισμό», όπου πέθανε αυθημερόν.

17. Δημήτρης Θεοδώρας του Θεοφάνους, 52 ετών, κάτοικος Ανακρέοντος 2, Ζωγράφου. Στις 13.00, της 17.11.1973, ενώ διέσχιζε με τη μητέρα του τη διασταύρωση της οδού Ορεινής Ταξιαρχίας με τη λεωφόρο Παπάγου στου Ζωγράφου, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά στρατιωτικής περιπόλου με επικεφαλής αξιωματικό (πιθανόν ο ίλαρχος Σπυρίδων Σταθάκης του Κ.Ε.Τ/Θ), που βρισκόταν ακροβολισμένη στο λόφο του Αγίου Θεράποντος. Εξέπνευσε ακαριαία και όταν μεταφέρθηκε στο Νοσοκομείο των Παίδων, απλώς διαπιστώθηκε ο θάνατος του.

18. Αλέξανδρος Βασίλειος (Μπασρί) Καράκας, 43 ετών, Αφγανός τουρκικής υπηκοότητας, ταχυδακτυλουργός, κάτοικος Μύρων 10, Αγιος Παντελεήμονας, Αθήνα. Στις 13.00, της 17.11.1973, ενώ βάδιζε με τον 13χρονο γιο του στη διασταύρωση των οδών Χέϋδεν και Αχαρνών, τραυματίστηκε θανάσιμα στην κοιλιά από ριπή μυδραλίου τεθωρακισμένου στρατιωτικού οχήματος. Μεταφέρθηκε απευθείας στο νεκροτομείο, όπου διαπιστώθηκε ο θάνατος του.

19. Αλέξανδρος Παπαθανασίου του Σπυρίδωνος, 59 ετών, συνταξιούχος εφοριακός, από το ΚεράσοΒο Αιτωλοακαρνανίας, κάτοικος Νάξου 116, Αθήνα. Στις 13.30 της 18.11.1973, ενώ βάδιζε με τις ανήλικες κόρες του στη διασταύρωση των οδών Δροσοπούλου και Κύθνου, απέναντι από το ΙΣΤ’ Αστυνομικό Τμήμα, βρέθηκε εν μέσω πυρών, προερχομένων από τους αστυνομικούς του Τμήματος, με αποτέλεσμα να πάθει συγκοπή. Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών, όπου διαπιστώθηκε ο θάνατος του.

20. Ανδρέας Κούμπος του Στέργιου 63 ετών, βιοτέχνης, από την Καρδίτσα, κάτοικος Αμαλιάδος 12, Κολωνός. Γύρω στις 11.00 με 12.00 της 18.11.1973, ενώ βάδιζε στη διασταύρωση των οδών Γ’ Σεπτεμβρίου και Καποδιστρίου, τραυματίστηκε στη λεκάνη από πυρά μυδραλίου τεθωρακισμένου στρατιωτικού οχήματος. Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ., κατόπιν στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών και τέλος στο Κ.Α.Τ., όπου και πέθανε στις 30.1.1974.

21. Μιχαήλ Μυρογιάννης του Δημητρίου, 20 ετών, ηλεκτρολόγος, από τη Μυτιλήνη, κάτοικος Ασημάκη Φωτήλα 8, Αθήνα. Στις 12.00 το μεσημέρι της 18.11.1973, ενώ βάδιζε στη διασταύρωση των οδών Πατησίων και Στουρνάρη, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά περιστρόφου αξιωματικού του Στρατού (αυτουργός ο συνταγματάρχης Νικόλςος Ντερτι-λής). Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ. σε κωματώδη κατάσταση και κατόπιν στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών, όπου πέθανε αυθημερόν.

22. Κυριάκος Παντελεάκης του Δημητρίου, 44 ετών, δικηγόρος, από την Κροκέα Λακωνίας, κάτοικος Φερρών 5, Αθήνα. Στις 12.00 με 12.30 το μεσημέρι της 18.11.1973, ενώ βάδιζε στη διασταύρωση των οδών Πατησίων και Γλάδστωνος, τραυματίστηκε θανάσιμα από πυρά διερχομένου άρματος μάχης. Μεταφέρθηκε στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών, όπου και πέθανε στις 27.12.1973.

23. Ευστάθιος Κολινιάτης, 47 ετών, από τον Πειραιά, κάτοικος Νικο-πόλεως 4, Καματερό Αττικής. Κτυπήθηκε στις 18.11.1973 από αστυνομικούς με συμπαγείς ράβδους, και υπέστη κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις, συνεπεία των οποίων πέθανε στις 21.11.1973.

24. Ιωάννης Μικρώνης του Αγγέλου, 22 ετών, φοιτητής στο τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών του Πανεπιστημίου Πατρών, από την Ανω Αλισσό Αχαΐας. Συμμετείχε στην κατάληψη του Πανεπιστημίου Πατρών. Κτυπήθηκε μετά τα γεγονότα, υπό συνθήκες που παραμένουν ακόμη αδιευκρίνιστες. Συνεπεία της κακοποίησης του υπέστη ρήξη του ήπατος, εξαιτίας της οποίας πέθανε στις 17.12.1973 στο Λαϊκό Νοσοκομείο Αθηνών, όπου νοσηλευόταν. Σύμφωνα με ορισμένες ενδείξεις, ο τραυματισμός του συνέβη στην Πάτρα, άλλες όμως πληροφορίες τον τοποθετούν στην Αθήνα. Η περίπτωση του παραμένει υπό έρευνα.

H Βιολέτα από τον Θανάση Βούτσα

Στίχοι: Αθανασία Γιασουμή

Μουσική: Διονύσης Μπουκουβάλας

 

Την αισιόδοξη και συγκινητική ιστορία της "Βιολέτας" ερμηνεύει ο Θανάσης Βούτσας σε στίχους της Αθανασίας Γιασουμή και μουσική του Διονύση Μπουκουβάλα. Η "Βιολέτα" αποτελεί τον προάγγελο του ολοκληρωμένου album του Θανάση Βούτσα το οποίο αναμένεται στους πρώτους μήνες του νέου έτους.

Ένας απελπισμένος άντρας βρίσκεται στην τσιμεντένια ταράτσα ενός πολυώροφου κτιρίου, στο κέντρο της Αθήνας. Ένα μισοξεραμένο φυτό θα του εξάψει τη φαντασία. Θα καταφέρει όμως να του ξυπνήσει και τη διάθεση για ζωή;

Την ενορχήστρωση υπογράφει ο ίδιος ο ερμηνευτής ενώ εκτός από τον ίδιο στην κιθάρα έπαιξαν και οι μουσικοί Σπύρος Παπαμιχαλάκης (κιθάρα) και Σταύρος Παργινός (τσέλο και μαντολίνο). Οι ηχογραφήσεις έγιναν στο Studio Diatopo και ο Νίκος Ρουσσάκης έκανε τη μίξη και το mastering.

Το σενάριο και η σκηνοθεσία του video clip είναι των Ταξιάρχη Δεληγιάννη και Βασίλη Τσιουβάρα. Το video clip εκτός από τις πολύ θετικές κριτικές έχει ήδη αποσπάσει και τρία βραβεία για το καλύτερο μουσικό βίντεο από τα Διεθνή Φεστιβάλ "London Greek Film Festival",  "Greece International Film Festival" και "Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Επιδαύρου" για τη χρονιά 2023. 

Ακούστε το τραγούδι και δείτε το video clip στο YouTube ΕΔΩ

Κυκλοφορεί σε όλες τις ψηφιακές πλατφόρμες: https://lnk.to/ThanassisVoutsas

Λίγα λόγια για τον Θανάση Βούτσα

Γεννήθηκε στο Κρέφελντ της Γερμανίας. Σπούδασε κλασικό τραγούδι στο Ωδείο Αθηνών, μοντέρνο τραγούδι και θεωρητικά στο Εθνικό Ωδείο και Αρχιτεκτονική στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας.

Ξεχώρισε ως ερμηνευτής και επιλέχθηκε μέσα από την 4η ακρόαση της δισκογραφικής εταιρείας "Μικρή Άρκτος". Έχει συνεργαστεί επί σκηνής και δισκογραφικά με σημαντικούς Έλληνες καλλιτέχνες και έχει τραγουδήσει σε μεγάλες μουσικές σκηνές και θέατρα της Αθήνας με κορυφαία το Ηρώδειο και το Μέγαρο μουσικής, σε σκηνές και θέατρα της επαρχίας και σε μεγάλα φεστιβάλ δίπλα σε καταξιωμένους καλλιτέχνες. 

Τα τελευταία χρόνια δραστηριοποιείται καλλιτεχνικά και στην Ελβετία, παρουσιάζοντας κομμάτια δικά του και σπουδαίων ελλήνων συνθετών. Έχει συμμετάσχει σε μουσικά αφιερώματα, μουσικοθεατρικές παραστάσεις και παιδικές όπερες. Μελοποίησε, ενορχήστρωσε και αφηγήθηκε μουσικά παραμύθια.

H διασκευή του τραγουδιού "Χάθηκα - I got lost" που κυκλοφορεί από την εταιρία Greece on tour του Αλέξανδρου Καρόζα, ήταν η αφορμή για το ξεκίνημα μιας δυνατής καλλιτεχνικής σχέσης με τον Μίκη Θεοδωράκη. Τα τιμητικά λόγια και η υποστήριξη του συνθέτη αποτέλεσαν το έναυσμα της συνεργασίας του με την Λαϊκή Ορχήστρα "Μίκης Θεοδωράκης".

Τα τελευταία δύο χρόνια συμπράττει επί σκηνής με την σπουδαία Μαρία Φαραντούρη σε θέατρα και συναυλιακούς χώρους σε όλο τον κόσμο.

Ακολουθήστε τον Θανάση Βούτσα στα social media

Facebook | Instagram | YouTube

 

Στίχοι

 

Μικρή βιολέτα μου αποχαιρέτα μου ό,τι κακό

την κάθε έννοια μου, μενεξεδένια μου, εδώ ξεχνώ

Μαζί σου άνθισα, μικρή μου μάγισσα, δίχως νερό

πέταξα πέταλα, το φως σου έβαλα ρούχο ιερό

 

Μπήκα στο σώμα σου και με το χρώμα σου φτιάχνω ζωή

πίνω απ’ το στόμα σου και μες στο σώμα σου βρήκα ψυχή

 

Μικρή βιολέτα μου αποχαιρέτα μου ό,τι κακό

την κάθε έννοια μου μενεξεδένια μου αφήνω εδώ

Εδώ που σ’ άγγιξα κοίτα πως άνοιξα ό,τι κλειστό.

Μαζί σου άνθισα, μικρή μου μάγισσα, δίχως νερό 

 

Μανώλης Σπινθουράκης

ΠΑΡΙΣΙ

Ηταν όλοι εκεί. Η εφημερίδα Libération έγινε 50 ετών και το περασμένο Σάββατο το γιόρτασε όπως έπρεπε: κάλεσε τους κατά καιρούς διευθυντές της να εξιστορήσουν, στη Cité de la musique του Παρισιού, «τα τι και τα πώς». Με πρώτο, φυσικά, τον Σερζ Ζουλί, τον άνθρωπο που μαζί με τον Ζαν-Πολ Σαρτρ συνέλαβαν και υλοποίησαν την ιδέα της δημιουργίας της.

«Ναι, το είχα φανταστεί το 1973 ότι η Libération θα ζήσει τουλάχιστον 50 χρόνια. Ακόμα και έναν αιώνα σκεφτόμουν. Αναλογιστείτε πόσες εφημερίδες έκλεισαν τα τελευταία 50 χρόνια. Η Libération έζησε γιατί από την πρώτη στιγμή απευθύνθηκε σε ένα κοινό που δεν είχε τι να διαβάσει. Σκεφτείτε, για παράδειγμα, ότι στη δεκαετία του 1970 γινόταν μια μεγάλη συναυλία ροκ με 50.000 θεατές και καμία εφημερίδα δεν ασχολιόταν με το θέμα. Η Libération το έπιανε. Εκφράσαμε τη γενιά του Μάη του ’68, όχι μόνο στη στρατευμένη της πτυχή, αλλά και στην πτυχή των ανησυχιών της και των ενδιαφερόντων της», είπε ο Ζουλί αναφερόμενος στα πρώτα βήματα της εφημερίδας.

Το πρώτο φύλλο της Libération, τεσσάρων σελίδων, εμφανίστηκε στα «κιόσκια» στις 18 Απριλίου του 1973. Ηταν εμφανώς ακροαριστερών αντιλήψεων, οι δημοσιογράφοι της είχαν ενιαίο μισθό και οι αποφάσεις λαμβάνονταν από τη συντακτική ομάδα κατά πλειοψηφία. Το σχήμα αυτό αποδείχτηκε οικονομικά μη βιώσιμο και στις 21 Φεβρουαρίου του 1981 η εφημερίδα διέκοψε την κυκλοφορία της.

Χωρίς στράτευση

Ξανακυκλοφόρησε στις 13 Μαΐου του 1981, τρεις ημέρες μετά τη νίκη του Φρανσουά Μιτεράν στις προεδρικές εκλογές. Ιδιοκτήτρια της Libération ήταν πλέον μια επενδυτική εταιρεία με πολλούς μετόχους, η οποία στη συνέχεια, το 1994, απέκτησε έναν βασικό μέτοχο: τον μεγιστάνα του γαλλικού κινηματογράφου Ζερόμ Σεϊντού.

«Εγώ έφτασα για πρώτη φορά στην εφημερίδα στις 10 Μαΐου του 1981», λέει ο Λοράν Ζοφρέν, ο οποίος, αφού έφυγε και επέστρεψε στη Libération δύο φορές, το 2006 ανέλαβε τα ηνία της, μετά την απόφαση του νέου ιδιοκτήτη της, Εντουάρ ντε Ροτσίλντ, που την αγόρασε το 2005 από τον Σεϊντού, να απολύσει τον Σερζ Ζουλί.

«Το 1981 φτιάξαμε μια Libération που δεν ήταν στρατευμένη. Απαλλαχτήκαμε από εμμονές και δόγματα του ’68. Σκεφτήκαμε πως αντί να ονειρευόμαστε έναν κόσμο όπως τον θέλουμε, είναι καλύτερα να μάθουμε τον κόσμο που υπάρχει. Είχαμε, βεβαίως, τις αρχές μας, αλλά θέλαμε και να μας εκπλήσσει ο κόσμος. Η Libération έγινε μια φιλελεύθερη, μια ελευθεριάζουσα, θα έλεγα, εφημερίδα. Κάποιες φορές σκεφτόμασταν εναντίον του εαυτού μας. Αυτό μας το έμαθε ο Σαρτρ», είπε ο Ζοφρέν και συνέχισε:

«Ημασταν οι πρώτοι που φτιάξαμε μία σελίδα ειδικά για τα media. Δώσαμε βάρος στην πρωτότυπη σελιδοποίηση, στα πρωτοποριακά γραφικά και βέβαια στη φωτογραφία. Καθιερώσαμε να έχουμε πάντα στην τελευταία σελίδα την προσωπογραφία ενός ατόμου που απασχολεί την επικαιρότητα. Με την πάροδο του χρόνου γίναμε μια εφημερίδα που ασχολιόταν με πρωτότυπα θέματα, αλλά και που έδινε τον λόγο σε όλα τα ρεύματα της Αριστεράς. Δεν κρύψαμε ότι είμαστε μια αριστερή εφημερίδα. Οταν περάσαμε στην ψηφιακή εποχή το πρώτο μας μέλημα ήταν να βάλουμε την Google να πληρώσει. Δημοσίευε τα κείμενά μας, οι ιδιοκτήτες της πλατφόρμας κέρδιζαν εκατομμύρια κι εμείς τίποτα. Πετύχαμε τουλάχιστον τη φορολόγησή της», συνέχισε ο Ζοφρέν.

Αν υπάρχει όμως κάτι στο οποίο συμφώνησαν τόσο οι Ζουλί και Ζοφρέν, όσο και οι Νικολά Ντεμοράν και Ντον Αλφον, που τους διαδέχτηκαν στη διεύθυνση της Libération, είναι ότι τελικά στη δημοσιογραφία αυτό που μετράει είναι το κείμενο και η έρευνα.

«Η Libération πάντα ήταν μια χαρούμενη εφημερίδα που σε έκανε να γελάς, ενίοτε με την ειρωνεία της. Το ερώτημα είναι αν σήμερα μια εφημερίδα μπορεί να είναι χαρούμενη, αν τελικά ο ίδιος μας ο κόσμος μπορεί να είναι χαρούμενος», τόνισε ο σημερινός διευθυντής της, Ντον Αλφον

«Κατά βάση, η δουλειά του δημοσιογράφου είναι να καταγράφει την πραγματικότητα χωρίς ιδεολογικές παρωπίδες. Η δημοσιογραφική έρευνα είναι θεμελιώδους σημασίας», τόνισε ο Ντεμοράν, υπογραμμίζοντας πως το MeToo, μια «πολιτική, αν όχι ανθρωπολογική επανάσταση», είναι αποτέλεσμα δημοσιογραφικής έρευνας. Σε ό,τι αφορά την ανεξαρτησία της εφημερίδας από τους εκάστοτε δισεκατομμυριούχους ιδιοκτήτες της, μπορεί να επιτευχθεί, κατά τον Ζοφρέν, μόνο εφόσον υπάρχουν θεσμικές υποχρεώσεις. «Οπως, για παράδειγμα, η έγκριση των εκάστοτε διευθυντών από τους δημοσιογράφους, αλλά και ο απόλυτος σεβασμός της χάρτας δεοντολογίας βάσει της οποίας λειτουργεί η Libération», υπογραμμίζει ο Ζοφρέν.

Οι συνδρομές

Ως προς το μέλλον του Τύπου, οι κατά καιρούς διευθυντές της Libération συμφώνησαν πως βρίσκεται στο διαδίκτυο και ειδικότερα στα έσοδα από τις συνδρομές. Συμφώνησαν επίσης πως η Libération θα πρέπει να παραμείνει αυτό που ήταν πάντα. Μια εύθυμη εφημερίδα. Μια εφημερίδα που έβλεπε και βλέπει τα πράγματα με διαφορετικό μάτι και που συνεχίζει να γράφεται με σωστή χρήση της γαλλικής γλώσσας.

«Η Libération υπήρξε ένα ιδεολογικό εργαστήριο. Αντιμετωπίσαμε τον αναγνώστη ως ένα λογικό ον, αλλά και ως ένα ον που έχει πάθη και επιθυμίες. Η Libération μιλούσε πάντοτε διαφορετικά. Αντιμετωπίσαμε τα βιβλία, τα σπορ, τον κινηματογράφο, τους πρωτοσέλιδους τίτλους διαφορετικά. Η Libération πάντα ήταν μια χαρούμενη εφημερίδα που σε έκανε να γελάς, ενίοτε με την ειρωνεία της. Το ερώτημα είναι αν σήμερα μια εφημερίδα μπορεί να είναι χαρούμενη, αν τελικά ο ίδιος μας ο κόσμος μπορεί να είναι χαρούμενος», κατέληξε κλείνοντας τη συζήτηση ο σημερινός διευθυντής της, Ντον Αλφον.

Πηγή: efsyn.gr

Η Underground Youth Orchestra 

σε έργα

 Ραβέλ, Σιμπέλιους και Μπετόβεν

 

Διευθύνει ο καταξιωμένος μαέστρος Sébastien Rouland 

Σολίστ η σοπράνο Αφροδίτη Πατουλίδου

 

 

Τετάρτη 29 Νοεμβρίου 2023

Μέγαρο Μουσικής Αθηνών- Αίθουσα Δημήτρης Μητρόπουλος

 

H Underground Youth Orchestra (UYO) θα δώσει μία μοναδική συναυλία την Τετάρτη 29 Νοεμβρίουστο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών - Αίθουσα Δημήτρης Μητρόπουλος υπό τη διεύθυνση του Γάλλου Μαέστρου Sébastien Rouland. Σολίστ η σοπράνο Αφροδίτη Πατουλίδου.

Η βραδιά θα ξεκινήσει με το “Pavane pour une infante défunte” (Η Παβάνα για μια νεκρή ινφάντα) ένα από τα γνωστότερα έργα του Γάλλου συνθέτη Maurice Ravel. Ο ίδιος ο Ravel, υποστήριζε ότι είχε επιλέξει τον συγκεκριμένο τίτλο πρωτίστως διότι του άρεσε ο ήχος των λέξεων και δευτερευόντως επειδή θα μπορούσε να φανταστεί μια μικρή Ισπανίδα πριγκίπισσα να χορεύει μια αργή παβάνα της αναγεννησιακής περιόδου. 

Τη σκυτάλη θα πάρει το συμφωνικό ποίημα του Jean Sibelius “Luonnotar”, ένα έργο για ορχήστρα και σοπράνο. Το “Luonnotar” είναι βασισμένο στη φινλανδική μυθολογία, τα λόγια προέρχονται από το μυθικό έπος της “Καλεβάλα” και πιο συγκεκριμένα από το πρώτο μέρος που αναφέρεται στη δημιουργία του κόσμου.

Τέλος θα ακούσουμε την 6η συμφωνία του L.V. Beethoven, γνωστή και ως «Ποιμενική». Ο Beethoven υπήρξε λάτρης της φύσης, πολλές φορές έφευγε από τη Βιέννη για να εργαστεί στην εξοχή. Οι πρώτες του σημειώσεις για την Ποιμενική βρέθηκαν το 1802. Η σύνθεσή της έγινε ταυτόχρονα με μία από τις γνωστότερες και πιο θυελλώδεις συμφωνίες του, την 5η. Και οι δύο παρουσιάστηκαν την ίδια μέρα, στο θέατρο της Βιέννης, στις 22 Δεκεμβρίου το 1808. 

Ποιος είναι ο μαέστρος Sébastien Rouland

Ο Sébastien Rouland είναι ο Γενικός Μουσικός Διευθυντής στο Saarländisches Staatstheater στο Saarbrücken της Γερμανίας. Σπούδασε τσέλο, αλλά από πολύ νωρίς καλλιέργησε το πάθος του για τη διεύθυνση ορχήστρας. Από το 2002 έχει διευθύνει παραγωγές όπερας στο Παρίσι, τη Λυών, το Στρασβούργο και τη Μασσαλία, Βιέννη, Στουτγάρδη, Βισμπάντεν, Έσσεν, Βερολίνο, Γενεύη, Λουκέρνη, Σεν Γκάλεν, Μπέργκεν, Λισαβόνα, Τελ Αβίβ, Μεξικό, έχει συνεργαστεί με τις εμβληματικότερες ορχήστρες του κόσμου και σήμερα είναι ένας από τους πιο καταξιωμένους και πολύπλευρους  Γάλλους μαέστρους της γενιάς του.

Ποια είναι η σοπράνο Αφροδίτη Πατουλίδου,

Η Αφροδίτη Πατουλίδου, ένα από τα πιο ενδιαφέροντα ανερχόμενα σύγχρονα αστέρια της όπερας. Ως σοπράνο, έχει εμφανιστεί στα σπουδαιότερα θέατρα του κόσμου και έχει ερμηνεύσει εμβληματικούς οπερατικούς ρόλους. Έχει επίσης συνεργαστεί με μαέστρους όπως ο Kirill Petrenko, Barbara Hannigan, Christopher Moulds, Tito Ceccherini, Manuel Nawri και ορχήστρες όπως οι Royal Concertgebouw Orchestra, η Orchestre Philharmonique de Radio France, SWR και άλλες.

Πρόσφατα περιόδευσε τραγουδώντας τη Συμφωνία αρ. 4 του Μάλερ και το Lonely Child του Vivier με τη London Symphony Orchestra στο Barbican Hall του Λονδίνου και στην Ευρώπη.

Τη σεζόν 2023/24 θα κάνει το ντεμπούτο της με τις φιλαρμονικές ορχήστρες του Κλίβελαντ και του Μονάχου, καθώς και με τη Γερμανική Συμφωνική Ορχήστρα του Βερολίνου.

 

Πρόγραμμα συναυλίας

-       Maurice Ravel: Pavane pour une infante défunte

-       Jean Sibelius:  Luonnotar, συμφωνικό ποίημα για σοπράνο και ορχήστρα, έργο 70

Σολίστ Αφροδίτη Πατουλίδου

-       L.V. Beethoven: Συμφωνία αρ. 6, σε φα μείζονα, έργο 68 ,”Ποιμενική” 

Info

Μέγαρο Μουσικής Αθηνών: 210 72 82 333, www.megaron.gr                    

Τετάρτη 29 Νοεμβρίου 

Ώρα 20.30

Τιμές εισιτηρίων: €8.00 Φοιτητικό, €15.00, €18.00

Προπώληση εισιτηρίων: 

https://www.megaron.gr/event/sebastien-rouland-underground-youth-orchestra/

 

Και… MASTERCLASSES

H Underground Youth Orchestra συνεχίζει τη συνεργασία της με το Πανεπιστήμιο Τεχνών του Βερολίνου και το Julius Stern Institute με μια σειρά masterclasses που ξεκινούν στις 9 -10 Δεκεμβρίου με προσκεκλημένη την διεθνώς αναγνωρισμένη κλαρινετίστα Friederike Roth. 

Η Friederike Roth είναι μία από τις πιο εξέχουσες νέες κλαρινετίστριες της Γερμανίας. Εκτός από το καλλιτεχνικό της έργο ως σολίστ, εργάζεται ως καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Τεχνών του Βερολίνου. Μαθήτευσε κοντά διάσημες προσωπικότητες του κλαρινέτου, όπως οι Ralph Manno, François Benda, Karl-Heinz Steffens και Karl Leister. Σήμερα, είναι επικεφαλής του Berolina Ensemble, ενώ δραστηριοποιείται σε διάφορες συμφωνικές ορχήστρες και ορχήστρες όπερας.

Περισσότερες πληροφορίες: https://www.uyo.gr/uyo-masterclasses-friederike-roth/

To masterclass πραγματοποιείται με την υποστήριξη της Πρεσβείας της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας στην Αθήνα.

Η Underground Youth Orchestra επιχορηγείται και είναι υπό την Αιγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού.

///////////////////////////

Γεννημένη στη Θεσσαλονίκη, η Αφροδίτη Πατουλίδου είναι ένα από τα πιο ενδιαφέροντα ανερχόμενα αστέρια του σήμερα. 
Εκτός από διάσημη σοπράνο, η Αφροδίτη είναι επίσης τραγουδοποιός και φωτογράφος.  
Είναι επίσης παθιασμένη με τη ζωγραφική και την ποίηση.
Ως σοπράνο, η Αφροδίτη εμφανίζεται σε θέατρα όπως η Staatsoper του Βερολίνου, το La Monnaie, το Teatro Real Μαδρίτης, Εθνική Λυρική Σκηνή- σε αίθουσες συναυλιών όπως η Φιλαρμονική του Βερολίνου, η Concertgebouw Άμστερνταμ, Gothenburg Konserthuset, Snape Maltings καθώς και σε μουσικά φεστιβάλ όπως το Ojai στην Καλιφόρνια, Aldeburgh και Ludwigsburg.
Οι οπερατικοί της  ρόλοι,  Anne Trulove (The Rake's Progress), Elle (La Voix Humaine), Susanna (Le Nozze di Figaro), Belinda (Dido & Aeneas), Sophie Scholl (Weisse Rose) και στο Lonely Child του Claude Vivier, έχουν επαινεθεί από τα διεθνή μέσα ενημέρωσης. Έχει επίσης συνεργαστεί με μαέστρους όπως ο Kirill Petrenko, Barbara Hannigan, Christopher Moulds, Tito Ceccherini, Manuel Nawri και ορχήστρες όπως οι Royal Concertgebouw Orchestra, Orchestre Philharmonique de Radio France, SWR και άλλες.
Η Αφροδίτη περιόδευσε πρόσφατα τραγουδώντας τη Συμφωνία αρ. 4 του Μάλερ και το Lonely Child του Vivier με το London Symphony Orchestra υπό τη διεύθυνση της Barbara Hannigan στο Barbican Hall του Λονδίνου και στην Ευρώπη. διάσημες αίθουσες όπως η Elbphilharmonie του Αμβούργου, το Konzerthaus του Ντόρτμουντ, η Philharmonie της Κολωνίας, Rotterdam de Doelen και Brussels Bozar.
Τη σεζόν 2023/24 η Αφροδίτη θα κάνει το ντεμπούτο της με τις φιλαρμονικές ορχήστρες του Κλίβελαντ και του Μονάχου. τραγουδώντας το Lonely Child του Vivier. Ένα άλλο ντεμπούτο θα γίνει με τη Γερμανική Συμφωνική Ορχήστρα του Βερολίνου την άνοιξη. 2024 υπό τη διεύθυνση της Dalia Stasevska. Σε αυτή τη συνεργασία η Αφροδίτη θα τραγουδήσει το Les Illuminations καθώς και θα δημιουργήσει πίνακες εμπνευσμένους από τα 10 μέρη του έργου του Britten, οι οποίοι θα θα μοιραστούν με το κοινό σε έντυπη μορφή.
Η Αφροδίτη ξεκινά τη σεζόν σε ένα από τα κορυφαία κέντρα σύγχρονων τεχνών και εναλλακτικής μουσικής δωματίου της Λετονίας φεστιβάλ Sansusi με ένα σκοτεινό ρομαντικό πρόγραμμα "Waning Crescent" όπου αγκαλιάζει το γοτθικό αισθητική. Αυτή η βραδιά σκοτεινών μπαλάντων θα παρουσιαστεί στο καλοκαιρινό πρόγραμμα του 2023. Άλλα υποχρεώσεις της σεζόν περιλαμβάνουν συναυλίες στην Τουρκία και τη Βόρεια Μακεδονία, όπου η Αφροδίτη κάνει το ντεμπούτο της το επικό έργο του Sibelius "Luonnotar".
Η Αφροδίτη Πατουλίδου ήταν μια από τις πρώτες καλλιτέχνιδες που συμμετείχαν στην Πρωτοβουλία Νέων Καλλιτεχνών Equilibrium της Barbara Hannigan. Ήταν επίσης προσκεκλημένη στην παρέα της Sasha Waltz και έχει τραγουδήσει στο σε περιοδεία με το heavy metal συγκρότημα Igorrr. Ως τραγουδοποιός, η Αφροδίτη συνθέτει σε πολλά διαφορετικά είδη και είναι επίσης παθιασμένη με την έκφραση της ποικιλόμορφης καλλιτεχνικής της δεινότητας μέσω της φωτογραφίας, της ζωγραφικής και της
Η Αφροδίτη, που τώρα ζει στο Βερολίνο, σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας στη Θεσσαλονίκη (τάξη του Angelica Cathariou), στο Βασιλικό Φλαμανδικό Ωδείο των Βρυξελλών (τάξη της Dinah Bryant), στο Πανεπιστήμιο του Τεχνών του Βερολίνου (τάξη του Άρη Αργύρη) και πέρασε επίσης ποιοτικό χρόνο στη Σουηδία. Η Αφροδίτη υπήρξε υπότροφος Opera Awards Foundation, του Ιδρύματος Ωνάση, του Musikfonds e.V. και του Manfred Strohscheer. Stiftung. Έχει σπουδάσει λαϊκό τραγούδι και παίζει πιάνο, κιθάρα και τολμάει να παίξει nyckelharpa.(key harp)
Πατουλίδου εκπροσωπείται από την TEZ ARTS. www.tezarts.com

//////////////////////////////////

Η Friederike Roth είναι μία από τις πιο εξέχουσες νέες κλαρινετίστριες της γερμανικής μουσικής. Εκτός από το καλλιτεχνικό της έργο ως σολίστ και σε διάφορα σύνολα, εργάζεται ως καθηγήτρια με ειδίκευση στο κλαρινέτο, τη μουσική δωματίου για ξύλινα πνευστά και τη μεθοδολογία παιξίματος κλαρινέτου στο Πανεπιστήμιο Τεχνών του Βερολίνου.
Η Friederike Roth έλαβε την εκπαίδευσή της στο κλαρινέτο από διάσημες προσωπικότητες, όπως οι Ralph Manno, François Benda, Karl-Heinz Steffens και Karl Leister. Μεταξύ άλλων, συμπλήρωσε τις εξετάσεις συναυλιών στο κλαρινέτο με ένα μεταπτυχιακό στη μουσική δωματίου με τον Eberhard Feltz. Η Friederike Roth ήταν ήδη μέλος της Ομοσπονδιακής Ορχήστρας Νέων όταν πήγαινε σχολείο. Μέχρι σήμερα δραστηριοποιείται σε διάφορες συμφωνικές ορχήστρες και ορχήστρες όπερας.
Η Friederike Roth είναι επικεφαλής του Berolina Ensemble, το οποίο επικεντρώνεται στη διεύρυνση του παραδοσιακού ρεπερτορίου του συνόλου. Με αυτό το σύνολο έχει κυκλοφορήσει πολλά CD με μεγάλη επιτυχία, μεταξύ των οποίων και αρκετές πρώτες ηχογραφήσεις μουσικά σημαντικών έργων του ύστερου ρομαντισμού. Η Friederike Roth ακούγεται συχνά στο ραδιόφωνο με την ηχογράφηση των κοντσέρτων κλαρινέτου του Iwan Müller.
Για τα CD με μουσική δωματίου των Heinrich Hofmann και Hugo Kaun, το Berolina Ensemble τιμήθηκε με το βραβείο ECHO Klassik 2014 στην κατηγορία "Ensemble of the Year" και με το ECHO Klassik 2016 στην κατηγορία "Ηχογράφηση μουσικής δωματίου του 19ου αιώνα". Η δεύτερη ηχογράφηση του Waldemar von Bausznern έφερε στο Berolina Ensemble ένα ακόμη βραβείο το 2019. Ως νέος διάδοχος του ECHO Klassik, η κριτική επιτροπή του OPUS Klassik τίμησε το έργο και την ηχογράφηση από την MDG.

/////////////////////////////////

Ο Sébastien Rouland είναι Γενικός Μουσικός Διευθυντής (Generalmusikdirektor) στο Saarländisches Staatstheater στο Saarbrücken της Γερμανίας. Σπούδασε τσέλο, αλλά από πολύ νωρίς ανέπτυξε το πάθος του για τη διεύθυνση ορχήστρας. Από το 2002 έχει διευθύνει παραγωγές όπερας στο Παρίσι, τη Λυών, το Στρασβούργο και τη Μασσαλία, Βιέννη, Στουτγάρδη, Βισμπάντεν, Έσσεν, Βερολίνο, Γενεύη, Λουκέρνη, Σεν Γκάλεν, Μπέργκεν, Λισαβόνα, Τελ Αβίβ, Μεξικό, μεταξύ άλλων, και επιβεβαιώνει ότι είναι ένας από τους πιο καταξιωμένους και ευέλικτους Γάλλους μαέστρους της γενιάς του.
Το έτος 2015 σηματοδοτεί το ντεμπούτο του στην Όπερα του Παρισιού με την Άλκηστη του Γκλουκ. Το τεράστιο ρεπερτόριό του εκτείνεται από  μουσική Μπαρόκ (με εξειδίκευση στην ιστορικά τεκμηριωμένη εκτέλεση σε όργανα εποχής) έως τη μουσική του σήμερα. Σε συναυλίες έχει συνεργαστεί, μεταξύ άλλων, με τη Συμφωνική Ορχήστρα της Ραδιοφωνίας της Φρανκφούρτης, την Ορχήστρα του Φεστιβάλ Handel στη Χάλε, την Badische Staatskapelle στο Karlsruhe, τη Φιλαρμονική Ορχήστρα του Essen, τη Νορβηγική Ραδιοφωνική Ορχήστρα, τη Συμφωνική Ορχήστρα του St. Gallen, την Καμεράτα της Ζυρίχης, τη Φιλαρμονική Ορχήστρα του Λουξεμβούργου, τη Φιλαρμονική Ορχήστρα της Ραδιοφωνίας της Γαλλίας, τους Musiciens du Louvre και την Εθνική Ορχήστρα της Λυών.
Στην έναρξη της σεζόν 2017/2018 του Saarländisches Staatstheater διηύθυνε μια νέα παραγωγή του Guillaume Tell του Rossini, η οποία ηχογραφήθηκε και μεταδόθηκε από την Arte Concert. Διηύθυνε επίσης μια νέα παραγωγή της Lulu του Kuhlau στη Βασιλική Όπερα της Κοπεγχάγης, καθώς και μια αναβίωση των Ιστοριών του Χόφμαν στο Νέο Εθνικό Θέατρο του Τόκιο. Το 2019/2020 διηύθυνε, μεταξύ άλλων, μια νέα παραγωγή του Cosi fan Tutte στην Staatsoper του Αμβούργου. Τη σεζόν 2020/2021 διηύθυνε την αναβίωση του Cosi fan Tutte, καθώς και μια νέα παραγωγή της Μανόν στην Staatsoper του Αμβούργου και του Trovatore στο Saarbrücken. Την περίοδο 2021/2022 διηύθυνε τις όπερες Alcina, Τριστάνος και Ιζόλδη καθώς και Carmen στο Saarbrücken. Προσκλήθηκε με την ορχήστρα του να εμφανιστεί στο Théâtre des Champs Elysées στο Παρίσι και ηχογράφησε CD με τη σαξοφωνίστρια Asya Fateyeva. Το 2022/2023 , διηύθυνε τρεις νέες παραγωγές όπερας, Les Contes d'Hofmann του Offenbach στο Göteborg, Herodiade του Massenet στην Deutsche Oper am Rhein και Forza del Destino του Verdi στο Saarbrücken. Διηύθυνε επίσης αρκετές ορχήστρες σε συναυλίες, όπως την Ορχήστρα της Hessische Rundfunk.
 

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΣΟΦΟΚΛΗΣ ΑΡΧΟΝΤΑΚΗΣ

Το Προσφυγικό θα αλλάξει ανεπιστρεπτί. Είναι μια πρόταση εκατοντάδων σελίδων που αφαιρεί κάθε στοιχείο δικαιωμάτων από τους πρόσφυγες και είναι σχεδόν βέβαιο πως θα περάσει στην ολότητά του από την ΕΕ.

Ο νέος κανονισμός για τους νεοεισελθόντες

Εφόσον ένας πρόσφυγας μπει στην χώρα εισόδου θα περνάει έναν έλεγχο 5 με 10 ημερών, εκτός αν η χώρα στην οποία συλλαμβάνεται έχει κηρύξει κατάσταση κρίσης, όπου το screening μπορεί να φτάσει έως και τις 4 εβδομάδες.

Μετά θα ακολουθεί μια διαδικασία ενώπιον της επιτροπής ασύλου που θα διαρκεί 12-16 εβδομάδες. Τρεις με τέσσερις μήνες φυλακισμένοι σε στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Νομικά οι άνθρωποι αυτοί θα δηλώνονται ως Not Entered, δηλαδή πως δεν βρίσκονται στην Ευρώπη. Τα στρατόπεδα συγκέντρωσης προσφύγων σε ευρωπαϊκό έδαφος λοιπόν δεν είναι Ευρώπη. Γύρω γύρω Ευρώπη και τα στρατόπεδο είναι no mans land.

Ποια βασικά ανθρώπινα δικαιώματα αρνούνται στους πρόσφυγες

Με αυτό τον τρόπο για τους πρόσφυγες δεν ισχύουν η Διεθνής Προστασία, η Χάρτα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και η Συνθήκη της Γενεύης. Θα βρίσκονται σε μια «limbo situation», δηλαδή δεν θα έχουν δικαίωμα σε προσωρινά έγγραφα, δουλειά ή να πας σε σχολείο.

Την ώρα που κάποια βγάζει φωτογραφίες στον φράχτη της πατρίδας του, εσύ δεν έχεις υπόσταση, είσαι ανύπαρκτος.

Πρόκειται για άτομα που μπορεί να χρήζουν ή όχι διεθνούς προστασίας. Αυτό δεν αφορά την Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία απομακρύνεται χιλιόμετρα από τις στοιχειώδεις αξίες γύρω από τις οποίες δημιουργήθηκε.

Η δεύτερη φάση της διαδικασίας

Στην δεύτερη φάση της διαδικασίας της Επιτροπής Ασύλου, βρίσκονται αυτόματα όσων η αίτηση έχει «λάθη», δεν έχουν χαρτιά ή είναι «επικίνδυνοι για την εθνική ασφάλεια». Να υπογραμμίσουμε σε κάθε τόνο πως πολλές φορές οι συνοριοφύλακες καταστρέφουν τα χαρτιά των προσφύγων, αφού τους ληστέψουν και τους βασανίσουν ή αν τους έχουν επαναπροωθήσει σε προηγούμενη φάση.

Σκεφτείτε απλά πόσες μεταφράσεις χωρούν στον «κίνδυνο για την εθνική ασφάλεια». Αν δεν μπορείτε να σκεφτείτε ή να φανταστείτε, μπορείτε να ρωτήσετε την εισαγγελέα που υπέγραφε για τις «νόμιμες επισυνδέσεις» από την ΕΥΠ...

Αν η Χώρα Εισόδου δηλώσει πως προέρχεσαι από Ασφαλή Τρίτη Χώρα (σ.σ. θα επανέλθουμε εδώ), επιστρέφεις πάλι σε αυτή την δεύτερη φάση. Πλην όσων έχουν κάποια αποδεδειγμένη ευαλωτότητα, ζητήματα ψυχικής υγείας ή τα ασυνόδευτα ανήλικα.

Η Χώρα Εισόδου λοιπόν αρνείται στην είσοδο και ξεκινά διαδικασία απέλασης, η οποία μπορεί να διαρκέσει έως και 4 μήνες. Σε εκείνη την περίοδο ο κρατούμενος πρόσφυγας παραμένει χωρίς δικαιώματα.

Οι απελάσεις επειδή είναι ζήτημα διμερών συμφωνιών μεταξύ των χωρών θα είναι και αυτές ένα μεγάλο αγκάθι. Δηλαδή όσο και να θέλει να χαρεί ένας μισάνθρωπος ή φασίστας, απελάσεις δεν γίνονται έτσι απλά. Αυτό θα οδηγήσει σε πολύχρονες φυλακίσεις, αυτοκτονίες και εξεγέρσεις των κρατουμένων.

Αν δεν είσαι επικίνδυνος για την Εθνική Ασφάλεια, τότε τι συμβαίνει;

Αν περάσεις τα δύο στάδια νομιμοποιείσαι να ζητήσεις Άσυλο! Οι προηγούμενες διαδικασίες στις οποίες μπορεί να ληφθεί απόφαση δεν περιλαμβάνουν την ευκαιρία να ζητήσεις άσυλο! Δηλαδή το limbo stage με τα δικαιώματα μετέωρα θα αποτελεί νομικό καθεστώς με υπογραφή της «Ευρώπης των δικαιωμάτων».

Μιλάμε για πολύμηνη φυλάκιση χωρίς κατηγορία ή προσωποποιημένη κατηγορία, σε κάθε περίπτωση χωρίς δικαιώματα. 

Αν η χώρα έχει κηρύξει κρίση προσφυγικών ροών όλες οι διαδικασίες επιμηκύνονται με μάξιμουμ τους 10 μήνες.

Στο μεταξύ, η υπηρεσία σου κλείνει ένα ραντεβού τηλεφωνικά και μετά σου κανονίζει συνέντευξη. Εκεί ακούς μια και μόνο ερώτηση: Από πού ξεκίνησες για την Ελλάδα/Ιταλία/Γερμανία;

Αν η απάντηση για παράδειγμα είναι η Τουρκία, τότε η Τουρκία που είναι Ασφαλής Τρίτη Χώρα σε παίρνει πίσω. Τελειώνει η διαδικασία ασύλου, τελειώνουν όλα. Ακόμα και αν έχεις προσφυγικό προφίλ. Δεν θα φτάσει η στιγμή να σε ρωτήσουν ποιοι είναι οι λόγοι που έφυγες. Αν ξεκίνησες από Ασφαλή Τρίτη Χώρα, έφυγες.

Ποια αποτελεί Ασφαλή Τρίτη Χώρα;

Ταυτόχρονα υπάρχει ρητή πρόβλεψη πως χαμηλώνουν τα κριτήρια της Ασφαλούς Τρίτης Χώρας. Ακόμα και αν μια χώρα έχει καταγγελίες για παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και θεωρείται απολυταρχική, για τους πρόσφυγες θεωρείται λίκνο της δημοκρατίας.

Στις Ασφαλείς Τρίτες Χώρες δεν υπάρχει σύστημα προστασίας, για παράδειγμα η Τουρκία δεν έχει υπογράψει την συνθήκη της Γενεύης. Δεν αναγνωρίζει προσφυγικό καθεστώς, οι πρόσφυγες θεωρούνται φιλοξενούμενοι, τα παιδιά δεν πάνε σχολείο και οι ενήλικες εργάζονται μόνο μαύρα σε συνθήκες σκλαβιάς. Χωρίς νομικό καθεστώς.

Να υπογραμμίσουμε πως η Τουρκία, μια χώρα που φεύγουν οι Τούρκοι αντικαθεστωτικοί και αγωνιστές και δεν μπαίνει στην ΕΕ λόγω ζητημάτων ανθρωπίνων δικαιωμάτων, είναι ασφαλής Τρίτη χώρα.

Η Ευρώπη απεμπολεί κάθε ευθύνη τήρησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Τελειώνει η αλληλεγγύη.

Οι νέοι κανόνες φύλαξης των συνόρων και ο ρόλος της Frontex

Η Frontex, από παρατηρητής ή θεσμός που δίνει συνδρομή, αποκτά ενεργό ρόλο ενώ αναδιατυπώνονται οι κανόνες φύλαξης των συνόρων. Αυτό δηλαδή που οι εθνικές κυβερνήσεις ακροδεξιών κρατών ονομάζουν αποτροπή εισόδου, νομιμοποιείται. Οι επαναπροωθήσεις με ξύλο, ληστείες και βασανιστήρια νομιμοποιούνται. 

Το τρίτο στάδιο της ντροπής

Αν η χώρα από την οποία προέρχεται ο πρόσφυγας είναι υψηλού προσφυγικού προφίλ και δεν προήλθε από χώρα με συμφωνία με την ΕΕ (σ.σ. αναγνωρισμένη εμπόλεμη ζώνη), τότε περνάει στο τρίτο στάδιο.

Στο τρίτο στάδιο, της διαδικασίας Ασύλου, εφόσον εγκριθεί μπορεί η χώρα υποδοχής να στείλει τους πρόσφυγες σε άλλη ευρωπαϊκή χώρα.

Όλα θα γίνονται με διμερείς συμφωνίες μεταξύ των ευρωπαϊκών χωρών. Επίσης δεν θα μπορεί κάποιος πλέον να πάρει άσυλο από δύο ευρωπαϊκές χώρες.

Η ευρωπαϊκή μας οικογένεια (με όλη την ειρωνεία του κόσμου στην έκφραση), θα μπορεί να μην πάρει τους πρόσφυγες που της αναλογούν και να πληρώσει την Ελλάδα, την Ιταλία, την Ισπανία ή την Μάλτα. Τις συνήθεις Χώρες Πρώτης Εισόδου. Αντιδράσεις υπήρξαν από τις ακροδεξιές κυβερνήσεις σε Πολώνία, Ουγγαρία, Τσεχία και Αυστρία, αλλά η πρόβλεψη πέρασε σχετικά εύκολα.

Στις διμερείς συμφωνίες υπάρχει όρος υπαναχώρησης 50+50%. Έστω λοιπόν πως η Γερμανία πρέπει να πάρει 10.000 πρόσφυγες. Δέχεται τις 5.000 και μετά μπορεί να υπαναχωρήσει πληρώνοντας για τις άλλες 5.000 πρόσφυγες.

Τα τελευταία δύο χρόνια, η Ελλάδα πέρα από το Δόγμα ληστεία, βασανιστήρια, επαναπροώθηση ή το βούλιαγμα των σκαφών με πρόσδεση ή με κυματισμό, σύμφωνα με κριτική ΜΚΟ πάνω στα πιο σημαντικά σημεία της νέας συμφωνίας αποτελούσε το «εργοστάσιο πειραμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης».

Εφόσον αυτό το σχέδιο περάσει ως έχει και υπογραφεί από τις χώρες της ΕΕ θα είναι σε ισχύ σύμφωνα με νομικούς από 7-10 χρόνια. Δηλαδή πρωτόδικα δικαστήρια, Εφετεία και εν τέλει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, ώστε να ανατραπεί η συμφωνία ως ενάντια στο Ευρωσύνταγμα και τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Αν το τερατούργημα ψηφιστεί ως έχει, τότε η Ευρώπη θα μετατραπεί σε μια Ένωση αυταρχικών κρατών.

Στόχος η «μεταρρύθμιση του Προσφυγικού» να αποτελέσει νόμο πριν τις ευρωεκλογές του 2024.

Την προεδρία της ΕΕ θα έχουν η Ουγγαρία (Ιούλιος 2024 με Δεκέμβριο 2024) και μετά η Πολωνία (Ιανουάριος 2025 με Ιούνιο 2025), αν σας ενδιαφέρει το πόσο χειρότερα μπορούν να γίνουν τα πράγματα.

Δηλαδή αυτή είναι η καλή μεταρρύθμιση για το Προσφυγικό και φοβούνται τα ακροδεξιά τέρατα...

Φωτογραφία: Menelaos Myrillas / SOOC

Πηγή: 2020mag.gr

«Στέλιος Κασόνγκο» 
 του Γιώργου Χατζηνικολάου

Aπό την Ομάδα Νάμα
Σκηνοθεσία: 
Ελένη Σκότη, Γιώργος Χατζηνικολάου
Παραστάσεις: Πέμπτη, Παρασκευή & Σάββατο στις 21.15

Ηλεκτρονική Προπώληση:
       https://www.more.com/theater/stelios-kasongko/
 

Το Επί Κολωνώ παρουσιάζει την παράσταση «Στέλιος Κασόνγκο» του Γιώργου Χατζηνικολάου σε σκηνοθεσία Ελένης Σκότη και Γιώργου Χατζηνικολάου. Η νέα παράσταση της Ομάδας Νάμα είναι ένα δικό της καλλιτεχνικό δημιούργημα, από την έρευνα και το κείμενο έως το τελικό ανέβασμά της επί σκηνής. 

Λίγα λόγια για το έργο

Αθήνα, Φθινόπωρο. Ο Χρήστος κληρονομεί από τον πατέρα του μια ημιυπόγεια αποθήκη και αρχίζει να ονειρεύεται πώς θα μπορούσε στον χώρο αυτόν να στεγάσει το όραμά του για μία μουσική σκηνή! Το σχέδιο μπαίνει σε εφαρμογή και συμπαραστάτες του στο όνειρό του έχει την θεία του Εύα αλλά και τον αγαπημένο του φίλο τον Στέλιο Κασόνγκο. Ο Στέλιος μετανάστης τρίτης γενιάς από τη Βόρεια Κένυα και μεγαλωμένος στον Βύρωνα δέχεται με ενθουσιασμό την πρόταση συνεργασίας του Χρήστου και η προσπάθεια για την δημιουργία της επιχείρησής τους ξεκινάει και προχωράει μέχρι … την έλευση του Άλκη, του ετεροθαλούς αδελφού του Χρήστου, που θα περιπλέξει τα πράγματα και θα ανασύρει στην επιφάνεια μυστικά αλλά και δηλητηριώδεις εκφάνσεις της κοινωνίας. Πέρα και πίσω από τις προσωπικές ιστορίες των τεσσάρων ηρώων, το έργο θίγει τα, άκρως επίκαιρα, ζητήματα του ρατσισμού, των διακρίσεων αλλά και της απληστίας του ανθρώπου σε μια σύγχρονη κοινωνία όπου οπισθοδρομεί και κρύβεται πίσω από τις πληγές της. Προσωπικές και Κοινωνικές. Στη διάρκεια της ιστορίας η ένταση κορυφώνεται και οι ήρωες θα έρθουν αντιμέτωποι με καταστάσεις και συναισθήματα πρωτόγνωρα. «Ναι, το όνομά μου είναι Στέλιος Κασόνγκο!».

Πρόκειται για ένα κοινωνικό δράμα με πικρό χιούμορ. Το κείμενο του έργου «Στέλιος Κασόνγκο» έγραψε ο Γιώργος Χατζηνικολάου μετά από έρευνα, όλης της ομάδας με την ουσιαστική συμβολή του Σαμουήλ Ακίνολα, στα προβλήματα της μαύρης κοινότητας στην Αθήνα. Ο ρόλος του Στέλιου Κασόνγκο είναι εμπνευσμένος από τα βιογραφικά στοιχεία και τις εμπειρίες του ίδιου του Σ. Ακίνολα.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:
Μυθοπλασία / Κείμενο: Γιώργος Χατζηνικολάου
Σκηνοθεσία: Ελένη Σκότη, Γιώργος Χατζηνικολάου
Σκηνικά: Γιώργος Χατζηνικολάου
Κοστούμια: Μαρία Αναματερού
Φωτισμοί: Αντώνης Παναγιωτόπουλος
Μουσική & Sound design: Στέλιος Γιαννουλάκης
Φωτογραφίες: Γιώργος Χατζηνικολάου
Βοηθός σκηνοθέτιδος: Βίκη Σταμούλη
Σχεδιασμός οπτικής ταυτότητας: Ιωάννης Κ. Τσίγκας
Τρέιλερ παράστασης: Στέφανος Κοσμίδης
Social Media: Δανάη Γκουτκίδου
Υπεύθυνοι επικοινωνίας παράστασης: Μαριάννα Παπάκη, Νώντας Δουζίνας
Διεύθυνση Παραγωγής:     Μαρία Αναματερού
Παραγωγή: Ομάδα Νάμα

ΠΑΙΖΟΥΝ ΟΙ ΗΘΟΠΟΙΟΙ:

Σαμουήλ Ακίνολα, Τζίνη Παπαδόπουλου, Άγης Εμμανουήλ, Πάρης Σκαρτσολιάς

Στους μουσικούς αυτοσχεδιασμούς και την εκτέλεση επί σκηνής ο Σαμουήλ Ακίνολα και ο Πάρης Σκαρτσολιάς, Φωνή Τζίνη Παπαδοπούλου.

Η παράσταση είναι επιχορηγούμενη από το Υπουργείο Πολιτισμού

Social media: 
 epi_kolono
 @epikolono.gr

Info:
Τοποθεσία: Επί Κολωνώ, Ναυπλίου 12 & Λένορμαν 94, Κολωνός - Αθήνα
Ημέρες Παραστάσεων: Πέμπτη, Παρασκευή & Σάββατο στις 21.15
Διάρκεια παράστασης: 110 λεπτά
Τιμές εισιτηρίων: Καθημερινές: 18€ (Κανονικό), 15€ (Φοιτητικό, Ανέργων, 65+), Σάββατο: 20€ (Κανονικό), 17€ (65+), 15€ (Φοιτητικό, Ανέργων)
Πληροφορίες: Τηλέφωνο: 210 5138067, www.epikolono.gr 
Προπώληση εισιτηρίων: https://www.more.com/theater/stelios-kasongko/
 

Λόγω των εκδηλώσεων για την επέτειο των 50 χρόνων από την επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, και τη μεγάλη πορεία την Παρασκευή, θα υπάρχουν μεταβολές στη λειτουργία των μέσων μαζικής μεταφοράς και κυκλοφοριακές ρυθμίσεις στο κέντρο της Αθήνας. Ταυτόχρονα, η αστυνομία έχει ανακοινώσει πολύ αυστηρά μέτρα ασφαλείας, με χιλιάδες αστυνομικούς στους δρόμους, αύρες νερού, drones, αλλά και ελικόπτερο.

Σήμερα Πέμπτη 16 Νοεμβρίου, η κεντρική πύλη του ιστορικού χώρου στην Πατησίων μέχρι τις 8 το βράδυ ή νωρίτερα, αν κριθεί σκόπιμο από την Επιτροπή Εορτασμού, για την ασφάλεια του Συγκροτήματος.

Αύριο, Παρασκευή 17 Νοεμβρίου, η κεντρική πύλη του Πολυτεχνείου θα ανοίξει στις 9 το πρωί και θα κλείσει λίγο μετά τη 1 μ.μ. 

Την ώρα εκείνη θα ξεκινήσει η εκκένωση των χώρων του ιστορικού κτιρίου της οδού Πατησίων και στις 2 μ.μ. θα πραγματοποιηθεί η κεντρική εκδήλωση στο προαύλιο του Πολυτεχνείου. Μία ώρα αργότερα, στις 3 μ.μ. θα ξεκινήσει η πορεία.

ΜΜΜ και κυκλοφοριακές ρυθμίσεις

Από το μεσημέρι της Πέμπτης και έως τις 6 τα ξημερώματα του Σαββάτου 18 Νοεμβρίου, τίθενται σε ισχύ προσωρινές τροποποιήσεις της διαδρομής ή και της αφετηρίας λεωφορειακών γραμμών και γραμμών τρόλεϊ σε οδούς περιμετρικά του Πολυτεχνείου και σε όλο το κέντρο της πόλης. Οι αλλαγές αυτές θα γίνονται σταδιακά και ανάλογα με τις επικρατούσες κυκλοφοριακές συνθήκες και τις υποδείξεις και τα μέτρα της ΕΛ.ΑΣ.

Αύριο Παρασκευή 17 του μηνός, με εντολή της ΕΛ.ΑΣ., οι σταθμοί του Μετρό Μοναστηράκι, Μέγαρο Μουσικής, Σύνταγμα και Πανεπιστήμιο θα κλείσουν στις 14.00 και οι συρμοί θα διέρχονται από αυτούς τους σταθμούς χωρίς να πραγματοποιούν στάση.

Τυχόν πρόσθετες μεταβολές θα πραγματοποιηθούν σύμφωνα με τις υποδείξεις και τα μέτρα της ΕΛ.ΑΣ. Για περισσότερες πληροφορίες το επιβατικό κοινό μπορεί να ενημερωθεί από τον ακόλουθο σύνδεσμο Τροποποιήσεις 50ής επετείου του Πολυτεχνείου και από το πληροφοριακό κέντρο του ΟΑΣΑ 11185.

Επίσης, τα δρομολόγια της λεωφορειακής γραμμής Χ95 ΣΥΝΤΑΓΜΑ - ΑΕΡΟΛ. ΑΘΗΝΩΝ (EXPRESS) θα εκτελούνται μέχρι τον σταθμό του Μετρό ΚΑΤΕΧΑΚΗ.

«Αστακός» η Αθήνα

Αυξημένη επιφυλακή με πολύ αυστηρά μέτρα ασφαλείας επιβάλλει στους δρόμους της Αθήνας η αστυνομία.

Επί ποδός βίσκονται από σήμερα περίπου 5.000 αστυνομικοί από όλες τις υπηρεσίες Τάξης, Ασφάλειας και Τροχαίας, ενώ συνδρομή θα παρέχουν από αέρος το ελικόπτερο της Αστυνομίας καθώς και drone.

Επίσης, έχουν τεθεί σε ετοιμότητα οι αύρες νερού της αστυνομίας, οι «Αίαντες», καθώς και ομάδες της Ειδικής Κατασταλτικής Αντιτρομοκρατικής Μονάδας (ΕΚΑΜ) της Ελληνικής Αστυνομίας.

Λόγω και του πολέμου στη Μέση Ανατολή, εκτός από την αυξημένη παρουσία αστυνομικών γύρω από το Πολυτεχνείο και την αμερικανική πρεσβεία, όπου παραδοσιακά καταλήγει η πορεία ανήμερα της επετείου, ιδιαίτερα μέτρα έχει λάβει η ΕΛΑΣ για την προστασία της πρεσβείας του Ισραήλ καθώς και άλλων πιθανών «στόχων».

Για τον φόβο επεισοδίων, κυρίως λόγω της κατάστασης που επικρατεί λόγω των έργων για τον σταθμό του μετρό στα Εξάρχεια, θα είναι και εκεί ιδιαίτερα αυξημένα τα μέτρα ασφαλείας.

Επίσης, μέτρα λαμβάνονται και για τον κίνδυνο επεισοδίων εξαιτίας της έντασης που έχει προκαλέσει ο θάνατος του 17χρονου Χρήστου Μιχαλόπουλου από αστυνομικά πυρά στη Βοιωτία.

Η 

«Καραϊσκάκενα»

 

ταξιδεύει

στην

 Κωνσταντινούπολη

 

   Το Εθνικό Θέατρο της Τουρκίας προσκαλεί τον θεατρικό μονόλογο της Σοφίας Καψούρου «Καραϊσκάκενα, ο Θρύλος», σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καρατζιά και μουσική Μάνου Αντωνιάδη, στο Διεθνές Φεστιβάλ Θεάτρου Γυναικών Θεατρικών Συγγραφέων στην Κωνσταντινούπολη για δύο παραστάσεις 25 & 26 Νοεμβρίου στο πανέμορφο Üsküdar Tekel Stage.

    Πρόκειται για μια ιστορική στιγμή για τις δύο γειτονικές χώρες. Η μάνα του αρχιστράτηγου της ελληνικής Επανάστασης, η καλόγρια Ζωή Διαμάντω Διμισκή θα συστηθεί για πρώτη φορά στο τουρκικό και διεθνές κοινό μέσα από τον εκρηκτικό, αντισυμβατικό, αντιπολεμικό μονόλογο της Σοφίας Καψούρου. Η παράσταση θα κάνει πρεμιέρα στην Κωνσταντινούπολη την 25η Νοεμβρίου, Παγκόσμια Ημέρα Εξάλειψης της Βίας κατά των Γυναικών, στέλνοντας ηχηρό μήνυμα για τη γυναίκα και τα δικαιώματά της στο σώμα, την ψυχή, τη ζωή της. 

   Η παράσταση «Καραϊσκάκενα, ο Θρύλος» του Vault Theatre Plus (Δημήτρης Καρατζιάς - Μάνος Αντωνιάδης), η οποία παρουσιάστηκε πρώτα στην Αθήνα στον Πολυχώρο VAULT με τη στήριξη και την αιγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού και έπειτα σε ιστορικά μνημεία, αρχαιολογικούς χώρους και θέατρα στην υπόλοιπη Ελλάδα, τώρα εκπροσωπεί επίσημα τη χώρα μας σε ένα παγκόσμιας εμβέλειας Φεστιβάλ για τη γυναίκα δημιουργό. Η Σοφία Καψούρου γίνεται η φωνή της σύγχρονης ελληνικής δραματουργίας σε διεθνές επίπεδο και θυμίζει ότι η ελληνική γλώσσα είναι ζωντανή, ποιητική, μοναδική, έτοιμη να συνομιλήσει με τις γλώσσες όλες των ανθρώπων.

    Η Καραϊσκάκενα, ερωτική και αιρετική, θα πει την πυρηνική ατάκα του έργου «Τούρκοι δε θα ’μασταν κι εμείς, άμα γεννιόμασταν λίγα κύματα πιο πέρα;» αντικρίζοντας τον Βόσπορο. Ο ποδοσφαιρικός αγώνας Ολυμπιακός – Φενέρμπαχτσε στο Στάδιο Καραϊσκάκη, που παρακολουθεί η Μάνα Καλόγρια καθ’ όλη τη διάρκεια της παράστασης, θα μεταδοθεί ζωντανά στην Κωνσταντινούπολη. Θρύλος το Θέατρο. Η Τέχνη. Ο Πολιτισμός. 

   Η «Καραϊσκάκενα, ο Θρύλος», είναι μία από τις εννέα παραστάσεις του θεατρικού project «Ο ΓΙΟΣ ΜΟΥ... ». Ένα θεατρικό φεστιβάλ μονολόγων με εμπνευστή και καλλιτεχνικό διευθυντή τον Δημήτρη Καρατζιά, που φέρνει επί σκηνής μάνες σπουδαίων Ελλήνων ανδρών. Έχουν ήδη παρουσιαστεί οι μάνες του Μάντζαρου, του Σολωμού, του Συγγρού, του Μακρυγιάννη, του Μέγα Αλέξανδρου, του Καβάφη, ενώ αυτή τη σεζόν παρουσιάζονται η μητέρα του Αλέξανδρου Παναγούλη, «Αθηνάς Παναγούλη Επιτάφιος», στον Πολυχώρο VAULT και του Κώστα Ταχτσή, «Η μάνα αυτουνού…Έλλη Ζάχου Ταχτσή», στο Εν Αθήναις, από 2 Δεκεμβρίου. 

   Για τις ανάγκες του φεστιβάλ, γίνεται ανάθεση σε θεατρικούς συγγραφείς, σκηνοθέτες, ηθοποιούς και άλλους καλλιτέχνες, οι οποίοι καλούνται να δημιουργήσουν ένα θεατρικό project με πρωταγωνίστρια την μάνα ενός σημαντικού, για την ιστορία της Ελλάδας, άνδρα. Μονόλογοι που ξεδιπλώνουν την ζωή αυτών των σπουδαίων ανθρώπων και αποτελούν φόρο τιμής στις γυναίκες που τους ανέθρεψαν. Ένα Φεστιβάλ αφιερωμένο στη μνήμη της Χρύσας Σπηλιώτη, 

 

ΔIΕΘΝΕΣ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΘΕΑΤΡΟΥ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΘΕΑΤΡΙΚΩΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ ΣΤΗΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ

 

   Το Εθνικό Θέατρο της Τουρκίας (αλλιώς Τουρκικά Κρατικά Θέατρα) διοργανώνει το Διεθνές Φεστιβάλ Θεάτρου Γυναικών Θεατρικών Συγγραφέων 2023 στην Κωνσταντινούπολη με σκοπό να παρουσιάσει διακεκριμένα θεατρικά έργα που γράφτηκαν μόνο από γυναίκες από όλο τον κόσμο.     

   Το Φεστιβάλ στοχεύει να ρίξει φως στο τοπικό και το παγκόσμιο, μέσα από το σκόπευτρο γυναικών θεατρικών συγγραφέων, που έχουν ζήσει σε διαφορετικούς πολιτισμούς, να ευαισθητοποιήσει περιοχές που βάλλονται από εσωτερικές και εξωτερικές συγκρούσεις και να δημιουργήσει μια πλατφόρμα όπου οι λύσεις μπορούν να φανερωθούν από τη γυναικεία οπτική γωνία. Καθώς οι αντιφάσεις γύρω από την ανθρωπότητα βαθαίνουν και μεγαλώνουν στον σημερινό κόσμο, πιο αμερόληπτες και πιο εξελιγμένες προσεγγίσεις αποκτούν σημασία για την αναγνώριση και την επίλυση προβλημάτων. 

   Αναμφίβολα, η θέση της μοναδικής γυναικείας ευαισθησίας και της γυναικείας οπτικής γωνίας είναι εξαιρετικά πολύτιμη σε αυτές τις προσεγγίσεις. Οι γυναίκες, συμβάλλοντας ανεξάρτητες στην οικονομική, κοινωνική και πολιτιστική ζωή, αλλά και ενώνοντας τις δυνάμεις τους με τους άντρες, διαφοροποιούνται και απελευθερώνονται. Η ελεύθερη έκφραση και το δικαίωμα στην κριτική είναι κατ’ εξοχήν στοιχεία του θεάτρου. Οι όλο και περισσότερες γυναίκες θεατρικοί συγγραφείς, απ’ όλα τα μήκη και τα βάθη της γης, μας παραδίδουν πολύτιμα έργα τέχνης μέσα από τον θεατρικό λόγο. Η γραφή τους στην τέχνη του θεάτρου και η έκφραση τους μας είναι απαραίτητες. Το Διεθνές Φεστιβάλ Θεάτρου Γυναικών Θεατρικών Συγγραφέων στην Κωνσταντινούπολη θέτει ως στόχο να αναδείξει τις αντιφάσεις, να ευαισθητοποιήσει και να προτείνει.

 

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

 

Συγγραφέας: Σοφία Καψούρου

Σκηνοθεσία: Δημήτρης Καρατζιάς

Πρωτότυπη μουσική σύνθεση: Μάνος Αντωνιάδης

Σκηνικό / Κοστούμι: Γιώργος Λιντζέρης

Κατασκευή Σκηνικού: Κώστας Μπακάλης

Αγιογραφίες: Κική Μαυρίδου

Κατασκευή κοστουμιού: Παναγιώτα Τσομπανάκη (Ατελιέ Τσομπανάκη)

Φωτογραφίες παράστασης: Χριστίνα Φυλακτοπούλου

Graphic & video designer: Δημήτρης Τζούκας

Κινηματογράφηση παράστασης: Νικήτας Χάσκας

Πρόγραμμα βιβλίο παράστασης: Εκδόσεις Αιγόκερως

Βοηθοί σκηνοθέτες: Ελένη Μαζνώκη, Χρήστος Παναγιώτου, Κατερίνα Πουλέα, Όλγα Σούρσου, Δημήτρης Τζούκας, Λάμπρος Τζώρας

Παραγωγή: VAULT Theatre Plus 

 

Στον ρόλο της Ζωής Διαμάντως Διμισκή η Σοφία Καψούρου

 

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ - ΚΡΑΤΗΣΕΙΣ

ÜSKÜDAR TEKEL SAHNESİ

Paşa Limanı No : 66 Üsküdar /  (Tekel Müzesi ve Kültür Merkezi)
+90 (216) 532 02 03

https://www.devtiyatro.gov.tr/DevletTiyatro/tr/festivalDetay/2711

https://www.devtiyatro.gov.tr/DevletTiyatro/tr/oyundetay/2964?a=karaiskakena-efsanesi

Έχουν περάσει 50 χρόνια από εκείνο το βράδυ της 17ης Νοεμβρίου, όταν φοιτητές αναμετρήθηκαν- μέσα και έξω από το Πολυτεχνείο- με τους εθνικούς μειοδότες, τα τανκ και την ιστορία τους και βγήκαν νικητές.

Νεκροί το βράδυ της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, νεκροί όμως και στα χρόνια που ακολούθησαν κατά τον εορτασμό της επετείου!

Το 1980 η πορεία για το Πολυτεχνείο πραγματοποιήθηκε μια μέρα σαν σήμερα, στις 16 Νοεμβρίου και κατά τη διάρκειά της σημειώθηκαν εκτεταμένα επεισόδια στους δρόμους του κέντρου της Αθήνας. Εκείνο το απόγευμα η εργάτρια Σταματίνα Κανελλοπούλου άφησε την τελευταία της πνοή μετά τον άγριο ξυλοδαρμό που υπέστη από αστυνομικούς, έξω από το ξενοδοχείο «Μεγάλη Βρετανία». Η Κανελλοπούλου ξεψύχησε στο Ιπποκράτειο Νοσοκομείο, ενώ σύμφωνα με την ιατροδικαστική εξέταση έφερε 18 σοβαρά τραύματα στο κεφάλι και είχε δεχθεί πολλαπλά χτυπήματα στο σώμα.

Το ίδιο απόγευμα διακομίστηκε, κλινικά νεκρός στο νοσοκομείο ο κύπριος φοιτητής Ιάκωβος Κουμής έχοντας πέσει και αυτός θύμα ξυλοδαρμού από αστυνομικούς. Μάλιστα σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες είχε χτυπηθεί πισώπλατα στην πλατεία Συντάγματος και ενώ καθόταν σε καφενείο. Υπέκυψε μία εβδομάδα μετά ενώ σύμφωνα με την ιατροδικαστική έκθεση η αιτία θανάτου ήταν καίριο πλήγμα στον εγκέφαλο.

Αξίζει να σημειωθεί ότι εκείνο το βράδυ είχαν τραυματιστεί περίπου 150 άτομα ενώ η Κυβέρνηση Ράλλη κατόπιν συνεννοήσεως με την αστυνομία είχε απαγορεύει η πορεία να φτάσει έξω από την αμερικάνικη πρεσβεία.
Η πλειονότητα των φοιτητών υπάκουσε στις εντολές. Όμως 2.000 μέλη αριστερών παρατάξεων κατευθύνθηκαν προς τη Βασιλίσσης Σοφίας με απώτερο σκοπό να φτάσουν στην πρεσβεία των ΗΠΑ. Στο ύψος της Βουλής υπήρχε αστυνομικός φραγμός. Εκεί άρχισαν και τα επεισόδια, που είχαν ως αποτέλεσμα τις δολοφονίες του Ιάκωβου Κουμή και της Σταματίνας Κανελλοπούλου.

To 1985 νεκρός ο 15χρονος Μιχάλης Καλτεζάς

17 Νοεμβρίου 1985: Η πορεία για τα 12 χρόνια από την Εξέγερση του Πολυτεχνείου έχει ολοκληρωθεί έχοντας σημειωθεί μικρής έκτασης επεισόδια. Ωστόσο ουδείς μπορούσε να προβλέψει τι θα επακολουθούσε. Μετά το τέλος της πορείας, μία κλούβα των ΜΑΤ παρέμενε για λόγους ασφαλείας έξω από το πανεπιστημιακό ίδρυμα. Ωστόσο, κάποια στιγμή τέσσερις αστυνομικοί πείνασαν κι έφυγαν για να πάνε σε σουβλατζίδικο στα Εξάρχεια· όταν έγιναν αντιληπτοί, ομάδα αναρχικών άρχισε να τους φωνάζει συνθήματα.

Ένας από τους αστυνομικούς τους ζήτησε τις ταυτότητές τους και το επεισόδιο φάνηκε να τελειώνει εκεί. Αργότερα, ομάδα νεαρών κατευθύνθηκε προς την κλούβα που βρισκόταν στο Πολυτεχνείο. Ανάμεσά τους βρισκόταν και ο 15χρονος Μιχάλης Καλτεζάς.
Οι νεαροί πέταξαν μολότοφ και οι αστυνομικοί βγήκαν από την κλούβα και άρχισαν να τους κυνηγούν προς την πλευρά των Εξαρχείων. Κάποιοι από τους αστυνομικούς πυροβολούν στον αέρα για εκφοβισμό. Όμως, μια από τις σφαίρες του Αθανάσιου Μελίστας πέτυχε τον άτυχο Καλτεζά στο κεφάλι. Το συμβάν σημειώθηκε στη συμβολή των οδών Στουρνάρη και Μποτάση.

Ο Καλτεζάς θα αφήσει την τελευταία του πνοή λίγη ώρα αργότερα· η μητέρα του έμαθε την τραγική είδηση από δημοσιογράφους! Ο αστυνομικός από το οποίου το υπηρεσιακό πιστόλι έφυγε η μοιραία σφαίρα δεν έμεινε ούτε ώρα στη φυλακή.